Reisverslag Costa Rica 2019: van kolibrie tot quetzal

Kolibries fotograferen like a pro, na één dag konden STARLING-fotografiegids Jeffrey Van Daele en zijn reisgenoten dat alvast afvinken. En dat was nog maar het begin van een memorabele reis naar Costa Rica. Een dag later had het gezelschap de zeldzame quetzal te pakken. In de dagen die volgden passeerden kikkers in alle kleuren, slangen, toekans en overvliegende papegaaien voor hun lens. Hoe onze reizigers dit voor mekaar kregen, lees je in dit verslag van Jeffrey. 

Perfecte setting, beleving inbegrepen

Ik geef het toe: persoonlijk voel ik er weinig voor om in een bos te lopen hopen op een krachtig beeld. De kans is te klein dat dat er komt. Meestal moet je je lens omhoog richten. Bovendien krijg je overbelichte elementen in je compositie. Beleving is belangrijk, maar op een fotoreis primeert het beeld. Trouwens, een toekan op 2 meter van je of tientallen kolibries die je om de oren vliegen, dat kan ook tellen als beleving, niet?

Beleving is belangrijk, maar op een fotoreis primeert het beeld.

Foto’s van Costa Rica zijn vaak meer dan perfecte plaatjes. Toekans, kolibries en gieren in ideale composities. Sfeervolle, zachte achtergronden. Een tak met een bromelia erbij om de perfectie nog te overstijgen. Als fotograaf zie je meteen dat die ideale omstandigheden op maat gemaakt zijn. Zo’n foto’s kan je alleen maken op voederplaatsen, feeders. En zo werk ik graag!

Kolibries fotograferen: geflitst!

We begonnen bij één van de toppertjes van Costa Rica: de kolibrie. Ze fladderen te snel om in beeld te brengen, schijnt het. Maar STARLING laat zich niet zo makkelijk afschepen. We regelden in de Paraiso Quetzal Lodge een multiflash setup, een set van 5 flitsers, om de kolibries te fotograferen. Hiermee konden we hen in beeld ‘bevriezen’ terwijl ze zich kwamen voeden.

Hier zoemde een massa kolibries rond de feeders. Voor de foto vervingen we even zo’n feeder door een bloem (met wat suikerwater erop), en het vogeltje stond er op! Al snel zag ik lachende gezichten bij de deelnemers. Ik hoefde hen alleen even op weg te zetten met de juiste sluitertijden en de achtergronden die de vogels het mooist doen uitkomen.

Met een set van flitsers ‘bevriezen’ we de kolibries in beeld.

Na deze easy photography daagde ik hen natuurlijk ook uit met creatievere invalshoeken, trage sluitertijden en tegenlichtopnames. Zo kon de groep tegen het einde van de dag pronken met tientallen haarscherpe kolibriebeelden.

Zeldzaam, maar niet voor STARLING

Dag 2 en 3 van onze reis stonden in het teken van de zeldzame quetzal, voor veel vogelfotografen een echte doelsoort. Omdat deze typische soort vooral ‘s ochtends actief is, hadden we twee dagen voor deze zoektocht voorzien. Maar dankzij de samenwerking van onze lodge met 23 lokale boeren, was er niet veel speurwerk nodig. Al snel legden we de quetzal op de gevoelige plaat vast.

Na 3 dagen had iedereen al duizenden beelden. Ik voelde dat hier een record zou sneuvelen. Tijdens de fotoreis naar Japan schoten we in februari 40.000 beelden bij elkaar.

In vogelvlucht

Volgende stop: ochtendshoot in Sarapiquí. Naast portretten van de bekende scarletpapegaaien, kwamen we hier ook om foto’s in vlucht te maken. De wilde vogels bleken er gewillig heen en weer te vliegen. Tenminste, als je wat nootjes voor ze klaarlegde. De groep kreeg er de kans om uitgebreid te oefenen op panning shots.

In de namiddag bleven we ‘relaxen’ in de lodge. Al waren de deelnemers het erover eens dat je dat niet altijd in een tuinstoel hoeft te doen … In de afgesloten vlindertuin gingen we op ons gemakje vlinders fotograferen, we vonden kaaimannen in lagune, maakten beelden van de vogels die de voederplaatsen bezochten en de luiaard die in de buurt rondhing. Ook brulapen, toekans en kikkers kwamen we tegen.

Naar de kikkerhemel

Over kikkers gesproken! Natuurlijk laten wij zoiets bij STARLING niet aan het toeval over, maar plannen we een heuse kikkershoot. In veel gevallen kan je mooie beelden van deze unieke kikkersoorten alleen maken als je een en ander in scène zet. Hoewel dit oorspronkelijk tegen mijn gevoel in ging. Bovendien voorkom je zo dat je onnodig tientallen kikkers verstoort, terwijl je door hun habitat struint.

Doordat we de kikkershoot in scène zetten, verstoren we geen tientallen dieren.

We werkten hiervoor samen met Frog’s Heaven, een organisatie die zich inzet voor het behoud van deze soorten. Hun team ging op voorhand op zoek naar enkele exemplaren. Die plaatsten ze in een mooie setting voor ons fotografengezelschap. In ruil steunden wij hun organisatie, zodat ze nog meer soorten en individuen kunnen beschermen. Op dit moment hebben ze al 7 hectare bos onder hun hoede.

Hotspot voor vogelfotografie

Van kikker- en slangenperspectief naar vogelperspectief. We kwamen aan dé fotografenhotspot van Costa Rica: Laguna Del Lagarto. Als hotel eerder basic, maar niet te missen als fotostop. Vanuit hun perfect geplaatste en uitgeruste fotografiehut brachten we hier de magistrale zwarte gier en de koningsgier in beeld.

Vanop een platform hadden we hier bovendien zicht op voederplaatsen waar soorten als de oropendola en de toekan komen eten. De feeders staan hier zo opgesteld dat je sowieso een mooie, zachte achtergrond krijgt. Bovendien zorgen ze hier elke dag voor nieuwe takken, zodat je telkens unieke beelden kan schieten.

Strandvakantie in STARLING-stijl

We eindigden in schoonheid aan de kust. Naar Nationaal Park Manuel Antonio reisden we vooral om kapucijnapen te fotograferen op het strand. Dat lukte vlot en we kregen er nog een resem luiaards – waaronder één met jong – bovenop. Als toetje konden we een kolonie gedisciplineerd marcherende bladsnijdersmieren in beeld brengen.

Voor we met een nachtvlucht huiswaarts keerden, bezochten we het wildlife refuge van La Paz Waterfall Gardens. En met nog wat extra memorabele beelden op zak, keerden we tevreden terug van fotogeniek Costa Rica.