Bosbaden met een extra dimensie

Je kan de laatste tijd geen krant openslaan of je leest er wel iets over bosbaden, een nieuwe wellnesstrend uit Japan. Af en toe een uur of twee niksen in het bos zou ons kunnen verlossen van allerlei kwaaltjes van de 21ste eeuw. Bij STARLING verbaast dat ons niks. Natuurfans als we zijn, weten we al lang hoe zalig weldadig bossen kunnen zijn. We vroegen onze reisbegeleiders naar hun meest ontstressende bosmomenten.

De bedoeling van bosbaden? Met al je zintuigen ‘het bos in je opnemen’: kijk als een kind in het rond, voel aan de texturen om je heen en snuif de geur van de bomen en planten op, want ze stoten etherische oliën uit die goed voor je zijn. Het kan stress verminderen, je bloeddruk verlagen, je concentratie verbeteren, je immuunsysteem versterken … you name it. En toch voegen onze gidsen graag een extra dimensie toe aan het bosbaden: de dieren die er wonen!

De ultieme bosbeleving volgens onze gidsen? “Een bruine beer die vlak voor de kijkhut in Estland de voedersilo wegtrok,” klinkt het bij Robin. En Brecht blikt met heimwee terug op het moment dat hij “ontwaakte boven het eindeloze Amazonewoud in Suriname, met de telescoop gericht op luiaards en brulapen”.

Jan is onder de indruk van wat hij meemaakte in het oerwoud van Bialoweza in Noordoost-Polen. “Tijdens een tocht met de kar stootten we plots op een kudde wisenten. De stier vatte post tussen de kar en de kudde. De wisenten trokken zich met hun kleine kalfjes stilletjes terug, dieper in het oerbos. Pas toen ze allemaal weg waren ging de stier uit de weg en konden we onze tocht door het bos verderzetten.”

Roy Hendrickx werd in Mongolië ’s morgens vroeg wakker met koorts en overwoog om een excursie over te slaan. Gelukkig raapte hij toch zijn moed bij elkaar, want hij beleefde “de zaligste ochtend uit mijn vogelkijk- en reiscarrière”. Op enkele uren tijd kreeg hij de laplanduil, oeraluil, sperweruil en de rotsauerhoen te zien.

“Ik hoorde een ree blaffen. En kort daarna een schreeuw. Een kill.” Pieter-Jan maakt het spannend: “Het begon als een rustige winterochtend. Met een wandeling langs een bosrand in Biesczcady, Oost-Polen. Maar toen ik de ree hoorde, besefte ik meteen dat er een lynx in het spel was. Ik keerde op mijn stappen terug en vond een lynxenspoor dat achter mij door passeerde. De lynx had me dus gezien, maar was ongestoord doorgelopen om de ree te pakken. Ik volgde zijn sporen en vond de dode, maar nog warme ree. Daarna volgde ik urenlang de sporen van de lynx in de sneeuw. Zonder eten, zonder drinken ging ik door, tot een stuk in de nacht. Ook al vond ik hem nooit, de adrenaline, de drive en de kicks van die dag zijn onbeschrijfelijk.”

Heb jij ook zo’n spectaculair avontuur meegemaakt? Of zijn jouw mooiste bosbelevenissen net stil en rustig? Contacteer ons om foto’s met je mede-STARLING’ers te delen, tag ons op Facebook met @STARLING of op Instagram met @starling_reizen