Zo was de natuurreis naar de Camargue 2019

In april 2019 reisde een groepje natuurliefhebbers met ons mee naar de Camargue in Frankrijk. Eén van de reizigsters, Karin De Jonge, bezorgde ons een uitgebreid en fijn sfeerverslag, mét prachtige foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Reisverslag door Karin De Jonge

Zeer comfortabel (én ecologisch verantwoord!) reisden mijn man en ik met de TGV van Brussel naar Avignon om daar met een groep van Starling Reizen te beginnen aan onze verkenning van de Camargue. Dit Unesco Werelderfgoed is vooral bekend om zijn duizenden flamingo’s en wilde paarden. We verheugden ons ook op de vele andere vogelsoorten, die onze gids Johannes Jansen ons ongetwijfeld zou aanwijzen. We kenden Johannes immers al van onze vogelreis naar Batumi in Georgië vorig jaar en we wisten hoe snel hij vogels kan waarnemen!

Mijn man Peter is sinds een paar jaar enthousiast vogelaar en ik ben al tientallen jaren verslaafd aan (natuur)fotografie, zodat deze reis een mooie combinatie was van onze twee hobby’s.

In Avignon werden we door Johannes en medechauffeur Erwin ontvangen en naar Más de Fiélouse gebracht, onze gîte voor de komende week, een sfeervolle omgebouwde hoeve. Daar hadden Emma, de partner van Johannes samen met Clara, de vriendin van Erwin, al heerlijk voor ons gekookt, zoals ze ons deze week voortdurend zouden verwennen met ontbijt, lunch, diner en lekkere tussendoortjes. Bij Starling is het voor vegetariërs op elke reis die ik tot nog toe gemaakt heb, prima geregeld, maar deze kookploeg was de allerbeste!

Ons verblijf in Más de Fiélouse

Aan de hand van mijn foto’s (doorheen de tekst en in de galerij) probeer ik een idee te geven van de gebieden die we bezocht hebben. Dit is geen chronologische reportage en ook niet compleet wat de waarnemingen betreft, maar een verslag met persoonlijke indrukken.

De naaste omgeving in Fiélouse

Vóór het ontbijt genoten we rondom ons verblijf al van de ontwakende vogels en hun gezang. Op sommige dagen was het druk in de lucht!

Silhouetten van purperreigers tegen de roze wolken voor zonsopkomst.

Onze wens om eens een kwak te zien, kwam uit, en hoe!

De opvliegende kwakken leken wel van goud in de ochtendzon.

Een formatie overvliegende lepelaars.

De ochtenden waren letterlijk schitterend.

De kleuren van de zwarte ibis zie je pas van dichtbij.

Voor streeploze boomkikkers hoefden we niet ver: ze zaten gewoon in de struiken naast de voordeur!

Filosofisch…of gewoon klaar voor de sprong?

Salin de Badon

Salin de Badon is een voormalige zoutpan die tot beschermd natuurreservaat is uitgeroepen. Johannes had dan ook voor een speciale vergunning gezorgd zodat wij er naar binnen konden. Daar liep ook een aantal van de beroemde wilde paarden rond. Ik ben geen paardenfotograaf en op de meeste foto’s die ik er deze week van maakte, zijn de koereigers die bij de paarden staan, het eigenlijke onderwerp! Maar dit beeld vond ik wel mooi, intiem door de bomen heen gefotografeerd met in de wolken dezelfde vormen als de paardenruggen.

De grijs-witte Camarguepaarden in Salin de Badon.

Verder kon ik een aantal vogels vastleggen zoals de bonte vliegenvanger, bruine kiekendief, krooneend en kleine zwartkop. En als je goed keek, zag je op veel plaatsen boomkikkers. Ook de forse Egyptische boomsprinkhaan met zijn gestreepte ogen liet zich mooi zien.

Streeploze boomkikkers

De ogen van de Egyptische boomsprinkhaan zijn net zo gestreept als het lijf van de net naast hem gelande mug

De zoutvlakte in dit gebied was indrukwekkend met de grote berg wit zout en de roze zee. Langs de waterkant op Plage de Piémanson barstte de grond open in grappige vormen.

Door de grote hoeveelheid zout heeft het water een mooie roze kleur.

We kwamen deze week diverse keren slangenarenden tegen. Eentje had zelfs zijn slaapplek in een boom aan de doorgaande weg bij Gagéron. Hij had gelukkig de gewoonte om uit te slapen, zodat we hem twee ochtenden (niet al te vroeg!) konden zien zitten.

Tijd om wakker te worden!

Ook in de lucht liet hij zich regelmatig prachtig zien.

Réserve Nationale Camargue

Dit natuurreservaat beslaat 13 000 hectare in het hart van de Camargue en behoort tot de grootste wetlands van Europa. Het uitgestrekte, aaneengesloten en volledig beschermde natuurgebied ligt in de gemeenten Arles en Saintes-Maries-de-la-Mer. Hieronder (en in de fotogalerij) een aantal foto’s uit de Camargue.

Vreemde en indrukwekkende dieren, die flamingo’s.

De vogelaars waren blij met de waarneming van de brilgrasmus

Baardmannetjes fotograferen stond nog op mijn bucketlist. In Parc Naturel Regional de Camargue vlogen er regelmatig een paar het riet in en uit.

Maar ze zijn zo snel en de autofocus zo langzaam… bovendien zie je ze in het riet nauwelijks zitten. Ik drukte een paar keer af maar zonder veel hoop dat ik er eentje op kreeg. Wie schetst mijn verbazing toen ik later zag dat er toch wel degelijk eentje scherp op stond en ook nog een mannetje met zijn kenmerkende baardstrepen!

Baardmannetje in het riet

Soms moest de telelens vervangen worden door de macrolens, om één van de prachtige vlindersoorten vast te kunnen leggen.

Zuidelijke pijpbloemvlinder

Bij een sluis in Saintes-Maries-de-la-Mer kregen we een vreemd tafereel voor ogen: de toch zo schuwe kwak zat naast een even stoïcijns kijkende blauwe reiger op een betonnen rand. Beiden wat ineengedoken vanwege de koude wind, die hun kruintjes omhoog blies. Ik vond het een magisch-realistische indruk maken. Ze bleven rustig zitten, terwijl onze groep voorzichtig naderde om ze te fotograferen. De vele kleurherhalingen en de vervreemdende atmosfeer maken het tot een bijzonder beeld.

‘The guards’

In het mooie avondlicht konden we genieten van de slaaptrek, waarbij de flamingo’s uit alle windrichtingen kwamen.

Van alle kanten kwamen ze aanvliegen

Voor de ondergaande zon

Een grote groep dunbekmeeuwen vloog heen en weer over het water. De roze gloed die ze van zichzelf al hebben, werd versterkt door het avondlicht. Met 1/40e seconde en een meetrekkende beweging krijg je een mooie onscherpte in de vleugels die de dynamiek benadrukt.

De kenmerkende lange donkere snavels blijven goed herkenbaar.

De steppen van Crau en omgeving

De Crau is een iets minder bekende regio die grenst aan de Camargue. Het is een steppengebied met een unieke flora en fauna. Zo’n 6000 jaar geleden liepen de herders hier al met hun kudden. Tegenwoordig vormen de steppen een beschermd natuurreservaat.

De steppen van Crau, al vele eeuwen oud

Het was even zoeken maar al gauw was door de scoop de eerste griel te zien! Dit is een onopvallende vogel met het postuur en het gedrag van een plevier. Ze zitten op de steppen vaak naast een struikje. De tweede bevond zich daarbij in de buurt. Voor een goede foto waren ze helaas veel te ver weg. Dat gold ook voor het witbuikzandhoen, dat in de verte werd waargenomen. Een paar rode patrijzen die plotseling opvlogen, waren weer veel te snel … maar een groep boven ons cirkelende ooievaars was goed te fotograferen. Het vliegtuig hoog in de lucht is wel een apart element in de foto.

Ooievaars met hoog daarboven een vliegtuig

Boven de steppen konden we diverse keren zwarte wouwen waarnemen, soms van mooi dichtbij.

Ondanks de zon was het koud in de stevige wind.

De Alpilles

De Alpilles bestaan uit een keten van kalkheuvels met toppen van 300 tot 400 meter hoog.

Les Alpilles ofwel de lage Alpen

Al gauw zagen we de prachtig getekende forse alpengierzwaluw rondvliegen.

Met zijn vorm doet de alpengierzwaluw denken aan een boemerang.

Onderstaande groepsfoto is gedenkwaardig: het is namelijk de allerlaatste foto die met mijn Canon 24-105 objectief gemaakt is. Twee minuten later viel in een onbewaakt moment door een plotselinge windvlaag het hele statief compleet met camera omver. Gevolg was een zonnekap die muurvast over de lens vast kwam te zitten. Momenteel is de lens in reparatie en heb ik intussen toch maar een nieuwe aangeschaft want ik kan helaas weinig zonder dit ‘werkpaard’! Gelukkig was het niet het enige objectief dat ik bij me had.

Peter en ik aan de rechterkant van de groep enthousiaste natuurliefhebbers

Etang de Scamandre bij Vauvert

Door Étang de Scamandre zijn mooie wandelpaden en vlonders aangelegd en er stonden een paar uitstekend onderhouden vogelkijkhutten. Optimale voorzieningen dus voor de vogelaars onder ons.

We hoorden de roep van roerdompen en zagen heel in de verte enkele blauwe purperkoeten opvliegen in het veld!

Ik was blij met mijn foto van een gierzwaluw. Niet dat ik wist dat het mogelijk ‘een vale’ was toen ik hem vastlegde want zo ver reikt mijn vogelkennis niet, maar deze liet zich gewoon het beste zien.

Gierzwaluw met een klein ‘weeffoutje’ en daardoor heel herkenbaar. Ondanks de bleke schubben, is dit toch geen vale.

Terwijl we van de purperkoeten stonden te genieten, hoorde ik achter ons in het riet iets opvliegen, richtte mijn telelens en drukte snel af. En zo ‘ving’ ik hem, de blauwe reiger die op zijn beurt net een vis had gevangen. De vage vormen van de begroeiing tussen de reiger en mijn camera maken de foto mysterieus waardoor het beeld in de verte doet denken aan Japanse schilderkunst.

“Got you!”

Aiges-mortes

Tijdens ons bezoek aan de omgeving van dit historische stadje stond de zon hoog aan de hemel, was het warm en waren de vogels stil. De doorzetters zochten met de scoop toch nog de omgeving af. De beloning was een slangenarend hoog in de lucht met een slang in zijn snavel! En de volgende beloning was een ijsje in de stad.

Na de slangenarend-met-slang is het echt tijd voor een ijsje!

Le Sambuc

Op onze laatste dag hadden we ’s ochtends nog tijd om Le Sambuc te bezoeken. We vermaakten ons een tijd met het kijken naar de koereigers die tussen (of óp) de paarden stonden.

Moeder wild zwijn stak ineens het pad over! De jongen wachtten even af en volgden haar toen.

De jongen hebben een goede schutkleur.

We hadden de hele week nog geen rietzangers of karekieten gehoord omdat die nog niet terug waren uit Afrika, maar ineens klonk de zang van de grote karekiet! Met een tevreden gevoel stapten we in de auto om voor de laatste keer naar de gîte te rijden. En daar wachtte ons nog een verrassing: één flamingo kwam wel heel dichtbij… en hij wilde ook nog poseren!

Johannes, Emma, Clara en Erwin.

De groep zag en/of hoorde deze week in totaal 122 vogelsoorten waarvan Peter en ik er vele nog nooit waargenomen hadden. Ook de 10 waargenomen vlindersoorten waren prachtig om te zien. Door de zeer diverse natuurgebieden, de goede weersomstandigheden, een probaat middel tegen de muggen (!) en het prettige gezelschap onder vakkundige leiding in een authentieke gîte beleefden wij een hele mooie reis, die we elke natuurliefhebber aan kunnen raden!

En dan sluit ik af met een creatieve foto: Jekyll and Hyde…