STARLING op reis in Wallonië

De afspraakplaats voor onze vogelreis naar de Hoge Venen is gelegen op ‘het dak van de wereld’. The middle of nowhere, een dorp waar de hoofdstraat doodloopt in een mix van kapvlaktes, sparrenpercelen en oude beukenstukjes. Op weg naar de kern van het gebied vonden we een koppel klapeksters, aan het genieten van de laatste zonnestralen. Zalige start.

De schemer was perfect getimed met zingende grote lijsters alom en niet veel later konden we spontaan genieten van het mysterieuze geluid van een ruigpootuil. Wat de vogel precies bezielde, daar hebben we het raden naar, maar zonder enige aanleiding besloot het roepende mannetje even open en bloot te zitten en een rondje te vliegen vlak boven onze hoofden. Geduld wordt beloond, berwondering alom, iedereen gelanceerd. Een bosuil luidde de nacht in.

De volgende ochtend waren we vroeg op pad. De vondst van dwerguilen tijdens het voorbereidingsweekend moet daar voor iets tussen gezeten hebben. Helaas was het makke mannetje de eerste ochtend niet op post, waardoor er strategisch werd gekozen voor het uitkijkpunt op de Botrange. Een mooie grote gele kwikstaart kwam tussendoor. Het weer was open en de zichtbaarheid goed. Ideaal voor deze plek.

Twee groepjes edelherten waren de eerste leuke vondsten. Een korte waarneming van een havik over het veen werd niet toevallig gevolgd door twee sublieme mannetjes korhoen die het beste van zichzelf gaven. Eerst in vlucht en vervolgens in zit. De liervormige staart, de witte opvallende vleugelstrepen en zelfs de rode wenkbrauwen boven de ogen werden gezien. Op weg naar het ontbijt zagen we onze eerste rode wouwen. We zouden er makkelijk vijftien zien in alle maten, vormen en gewichten het ganse weekend door. Ook kramsvogels zaten her en der.

Na een stevig ontbijt gingen we, via een knalwaarneming van waterspreeuwen, op pad in het bos. De zwarte mees en de matkop waren de eerste typische bosvogels. Ook een koppel taigaboomkruipers voerde een mooie show op en een groepje koperwieken kon ons even bekoren. Vervolgens gingen we picknicken op het mooiste plekje van België met waarnemingen van roodborsttapuiten, een hazelworm en de eerste kuifmezen in de buurt. Helaas viel de middag letterlijk in het water door een fikse regenbui.

Na een opwarmertje in een typische bruine kroeg, een mannetje goudvink open en bloot, enkele vluchtende reeën en zingende glanskopmezen, positioneerden we ons aan een rotswand voor de oehoe. Een heel korte toon was helaas onvoldoende voor een bevredigend gevoel. Dit maakt deel uit van onze hobby en is de realiteit van top natuurstudie. Twee genietende vossen maakten alles goed en waren de perfecte afsluiter van de dag.

De volgende ochtend konden we ons volledig focussen op de uiltjes van de vorige dag. Al snel na aankomst was het bingo met een minuut lang mythische fluittonen van een dwerguil in de in mist gehulde sparren. De vroegmorgen werd verder gekleurd met een majestueus koppel zwarte specht. Ook het verschil tussen de goudhaan en de vuurgoudhaan was ondertussen voor iedereen duidelijk geworden met als uitschieter een knalwaarneming van deze laatste. Heerlijk om te zien en uniek om te beleven. De vier typische mezensoorten passeerden nog eens de revue en de wandeling in winterse neerslag op het knapste hoogveengebied van België was een ontspannende afwisseling met de bostochten.

Na een valse start aan het meer van Eupen door de slechte weersomstandigheden konden we alles mooi rechtzetten dankzij enkele felle zonnestralen. Een notenkraker kwam stiekem piepen, zowat dichter dan we konden hopen, een appelvink voegde zich toe aan onze waarnemingen, een koppel zwarte ooievaar kaprioolde boven een fenomenaal vergezicht en, alsof dit nog niet voldoende was, paradeerde een havik nog eens rustig door de vallei. Impressionant lijstje van een geslaagd weekend.