Natuurreis naar Spanje in 2018 op maat voor beren en wolven: 11/10!

In 2018 organiseerden we een natuurreis naar Spanje op maat voor de “vrienden van Jacques Vanheuversweyn”. Het werd een fantastische rondreis. We gingen op zoek naar vogels, grote zoogdieren zoals beren en wolven, fijne fauna zoals reptielen en insecten en heel bijzondere flora! Het weer was perfect, de timing kon weinig beter en de waarnemingen en bloemenpracht waren overweldigend. STARLING bedankt de groep voor het vertrouwen in ons. Lees hier het sfeerverslag van Jacques!

Vrijdag 27 april 2018: reisdag vanuit Zaventem naar Sepulveda

5u45: het luchthaventransport haalt zeven van de veertien deelnemers op bij ons thuis in Asper. De goedkoopste en gemakkelijkste manier om een vliegtuigreis aan te vatten!

7u: net op tijd in de luchthaven om onze STARLING-gids Billy Herman op te zoeken.

Het was hier vrij druk en het inchecken verliep wat chaotisch. Onze groep geraakt opgesplitst en zelf je bagage inchecken is niet vanzelfsprekend. Gelukkig komt een bediende ter hulp.

8u45: Billy vergast ons namens STARLING op koffie met een koffiekoek. Hm, dat smaakt!

9u50: onze vlucht van 9u25 stijgt eindelijk op.

12u: na een vlotte vlucht landen we in Madrid. Het is een eerste wandelingetje naar Terminal 1, waar de twee kleine busjes opgehaald kunnen worden.

13u30: we splitsen de groep in twee keer zeven personen. En na het inladen van de bagage kunnen we met onze ‘nieuwe’ busjes de weg op. Voor de chauffeurs is het nog even wennen aan hun auto. Gelukkig zijn we weldra op weg naar het noorden en ligt Madrid achter ons. Een eerste rit staat voor de boeg.

15u15: we bereiken ons hotel in Sepulveda. De busjes door de smalle stadspoort loodsen is géén sinecure. En ook de oprit aan het hotel is smal. Het tweede busje van Odi loopt hier wat averij op. De steen kon Odi in de spiegel niet zien. Een harde bonk hebben we gevoeld. Gelukkig geen zichtbare schade. We kunnen uitpakken en de valiezen naar de kamer brengen.

16u15: een eerste wandeling doorheen het dorp, langs een rivierkloof tot aan het kerkhof. De vijftien vale gieren in de lucht en twee aasgieren zijn mooi! De Iberische groene specht horen we lachen. Raaf, rotszwaluw en westelijke blonde tapuit komen ook op de vogellijst.

18u: avondeten in het stadje.

19u15: vertrek met de busjes voor één van de mooiste plaatsen om van een zonsondergang te genieten. Even buiten de stad knippert bij Odi’s busje een lampje op rood. Stop. Niet meer verder rijden. En inderdaad het busje heeft een lekke band.

Billy wil de zonsondergang met de groep niet missen en schiet in actie. Het reservewiel wordt van onder de auto gehaald, de krik opgesteld en het wiel vervangen. De lekke band in de koffer en weg zijn we. In minder dan een kwartiertje was deze klus geklaard! Er bleef echter een lampje koppig op oranje springen: er is een drukverschil in de banden.

Op weg naar het uitkijkpunt houden we halt en zoeken de duponts leeuwerik. We krijgen de vogel niet te zien, maar hij zingt wel duidelijk. Ook met het afspelen van zijn zang is hij niet te verschalken. Er bloeien in de steppe kleine narcisjes.

Dan moeten we onze zoektocht staken: de zonsondergang aan de rivierkloof van de Duraton rivier mogen we niet missen. In de bocht is hier ook een abdij. Niettegenstaande de donkere lucht is omstreeks 21u15 de zonsondergang spectaculair.

Voor fotografen zonder filters en statief bijna niet op beeld te krijgen. Maar er was hier zoveel meer te beleven: een drietal boomleeuweriken hadden hier hun zangpost. Ook de cirlgors zat te roepen. Op terugweg volgde nog een fotostop met zicht op de lichtjes van de stad Sepulveda. Omstreeks 22u15 bereiken we het hotel en kunnen we na een lange dag naar bed!

Wat is onze reis uitstekend begonnen. Op Spaans grondgebied werden reeds veertig vogelsoorten genoteerd. Ook de plantengroei was mooi en veelbelovend voor de verdere reis.

Zaterdag 28 april 2018: vanuit Sepulveda naar het ‘berengebied’

6u30: we vertrekken voor de ochtendwandeling naar Triates, waar we hopen de duponts leeuwerik te spotten. Geen gezang deze vrij koude morgen, waarbij rijp de planten bedekt.

Enkelen maken ondertussen een fikse wandeling tot aan het uitkijkpunt van de zonsondergang van gisteren. Hier terug boom- en kuifleeuwerik.

8u30: Iets dichter bij het hotel maken we nog een wandeling in een valleitje waar de westelijke orpheusgrasmus leeft en gaan we op zoek naar de eerste orchideeën.

9u15: Ontbijt in het hotel  in Sepulveda

10u45: Valiezen inladen en vertrek naar het berengebied.

In de auto, niettegenstaande dit een tweede reisdag is, alleen maar tevreden gezichten: de morgenwandelingetjes hebben ons deugd gedaan en we hebben al veel gezien!

13u30: lunch langsheen de autosnelweg. En of het broodje ons smaakte!

14u15: verder richting Léon, en de busjes worden bijgetankt. Er staat immers een zondag voor de deur en in het gebergte zijn er minder benzinepompen.

17u30: eerste stop voor de beren. Billy heeft ons nog maar net uitgelegd dat we op zoek moeten naar ‘zwarte bolletjes’ op de bergflank. Lucille ziet onmiddellijk zo’n bolletje, niet te geloven…

Niet één bruine beer, maar een parend berenstel geeft van katoen. Billy (en de ganse groep) zijn euforisch: wat was dit een makkie, beren spotten! Als het liefdesspel voorbij is trekken de beren elk hun eigen richting uit en verdwijnen uit het gezichtsveld.

18u30: we rijden naar het hotel in Gedrez.

19u: hier neemt onze groep zowat alle kamers in en maken we ons klaar voor het avondeten.

Zondag 29 april 2018: vanuit Gedrez  naar de Somiedo-pas

7u30: ontbijt

8u30: vertrek met de busjes richting Somiedo. Op de thermometer prijkt 4°C.

9u40 (tot 10u10): eerste fotostop aan een prachtige vallei.

10u20 tot 10u30: stop voor de bergfluiter. Ondertussen klom het kwik tot 7°C.

10u40 tot 11u20: enkele stops op de Somiedo-pas. Zo zien we blauwe rotslijster, waterpieper en Apennijnse gemzen.

Deze Somiedo-pas is 1486m hoog, met allures van een heuse Alpenpas en de bijhorende haarspeldbochten.

Langs de weg spotten we een berin… Wij houden uiteraard opnieuw halt en genieten van deze berin, iets dichter dan onze waarneming gisteren.

In de wegberm bloeien tal van orchideeën: mannetjesorchis, hyacinthorchis, poppenorchis en een soort spinnenorchis. Ook een eerste bloempje bij een vliegenophrys wordt opgemerkt. Het bijenblad is zeker even mooi als de orchideeën zelf!

13u30 tot 14u10: lunch in een hotelletje in Somiedo waar ook een kleine STARLING-groep (berenspotters) verblijft. De soep is hier zeker niet de smakelijkste keuze bij onze meegebrachte broodjes. Dan rijden we verder tot de eindparking van een vallei. Onze wandeling start in de regen, maar gelukkig houdt die al snel op.

De Apennijnse gemzen laten zich opnieuw zien: eerst een groepje en dan enkele exemplaren dichterbij. Het slechte weer joeg ze uit het hooggebergte de vallei in. Zo zijn ze goed waar te nemen. Verder zien we drie steenarenden, rode rotslijster, grijze gors en Alpenkraai.

16u30: einde van onze wandeling. We stoppen nogmaals bij de orchideeën onderweg om wat foto’s te nemen.

17u30: nu moeten we nog over de Somiedo-pas. Ondertussen daalde het kwik tot O°C en de regen verandert in sneeuw. Gelukkig blijft de weg sneeuwvrij en smelt de sneeuw nog op de weg. De chauffeurs passen hun snelheid uiteraard aan.

18u40: we houden nog even halt bij een reservaatje (een weide) met twee soorten bloeiende narcissen, waaronder het hoepelrokje.

19u20: We zijn weer aan ons hotel in Gedrez en maken ons klaar voor het avondeten.

22u15 tot 23u: avondtocht voor amfibieën. Onze gids Billy had echter snel door dat de temperatuur van 3°C te laag was voor activiteit. De tocht werd dan ook vrij snel beëindigd, maar onderweg hadden we met de vier deelnemers een prachtige waarneming van een prachtige wilde kat. Dus toch meer dan de moeite om even op excursie te gaan!

Maandag 30 april 2018: op stap met in Gedrez en langsheen de Rio de la Collada

7u: ontbijt. Na het ontbijt vergezelt Victor onze groep. Aan de rand van Gedrez houden we halt bij een goede plaats om beren te spotten. Het is echter maar 2°C en na een poosje begint het te regenen. Victor vertelt vlotjes over ‘beren en hun leven’. Onze vragen worden beantwoord. We blijven hier tot 9u30, af en toe kan iemand in het valleitje de benen strekken, maar dan vinden we het welletjes en rijden we weg. Bij het kleine hotelletje van Victor in Tablado houden we een koffiestop in zijn zelfgebouwd schuurtje. De koekjes en koffie smaken lekker.

10u45 tot 13u30 wandelen we doorheen een vallei op een GR-pad.

Ondertussen wijst Victor ons op tal van dierensporen: beren-, wolven- en marterstront wordt gevonden, korstmossen sieren de kwartsstenen en bomen en struiken. Wat een weelde voor het oog. We vergeten zelfs de lichte regenval. Hierna bezoeken we nog een vijfhonderd jaar oude bijenkorf-plaats. Nu elektrisch beschermd, omdat de grote dwarsstenen niet meer betaalbaar zijn.

14u15 tot 15u15: lunchtijd bij Victor. Zoveel eten kan onze groep niet op … en zijn familie blijft maar aanvullen … Hierna geeft Victor een rondleiding in zijn houtatelier. Léon voelt zich onwel en wordt ondertussen teruggebracht door Billy en Jacques naar het hotel, zo’n halfuurtje rijden. Zo kan hij zijn bed in om wat te rusten. Wanneer Billy en Jacques terug zijn is de demonstratie net gedaan en worden souvenirs aangekocht in het familiewinkeltje. De houten kommen en broodschalen hebben heel wat bijval.

18u: terugkeer naar ons hotel.

Voor alle zekerheid laten we voor Léon de dokter komen, maar in het bergland van Spanje komt dan de ambulance. Voor een grondige controle neemt de dokter de beslissing Léon mee te nemen naar het ziekenhuis zo’n 20 km verderop. Uiteraard heel wat ongerustheid en bezorgdheid in de groep. Ondertussen zijn we met vier nog teruggewandeld naar de berenspotplaats op de gemeentegrens van Gedrez. De beren waren opnieuw niet thuis.

20u: avondeten in ons hotel … en algemene ongerustheid over Léon. Pas morgen mag Billy om 9u bellen naar het ziekenhuis voor een stand van zaken.

Dinsdag 1 mei 2018: Beren spotten en verhuis naar het wolvengebied

7u: Vertrek met de busjes (zo’n 15 minuten) Wandeling van zo’n 45 minuten naar een uitstekende berenspotplaats langs een breed pad. Onderweg moeten we wel een beek dwarsen. We kijken op dit uitkijkpunt naar beren: in totaal zien we vijf bruine beren: één wijfje en vier mannetjesberen. Ondertussen lost de mist in de vallei van Gedrez op. Het beukenbos ontwaakt.

We kijken tot 9u en keren dan naar de busjes terug.

Ondertussen krijgen we goed nieuws uit het ziekenhuis: Léon wordt om 9u (na één nachtopname) ontslagen. De hotelbaas haalt hem op zodat hij met ons de reis kan voortzetten. Opluchting en ook wat bezorgdheid in de groep. Maar voor de rest van de reis zal Leon paraat zijn!

10u15: ontbijt/brunch

11u15: Vertrek naar het wolvengebied met verschillende stops:

• aan het tankstation wordt getankt en appelsienen en water gekocht.
• bij de rivier spotten we kort wat vogels.
• langs een zandweg spotten we grauwe kiekendieven, waarvan één donker exemplaar, de melanistische vorm, die erg zeldzaam is.

15u45: aankomst in ons hotel. Na het uitladen van de valiezen is er ruimschoots de tijd om in de dorpsomgeving rond te kuieren.

18u: avondeten (telkens opnieuw uitzonderlijk vroeg voor Spanje, fantastisch georganiseerd!)

19u15: vertrek naar de wolvenspotplaats langs een spoorweg. We hebben geluk: een zachte avond. We zien de wielewaal, maar geen wolven. We genieten vooral van vele Provençaalse grasmussen die in de boomheide concert houden.

22u10: Terug aan het hotel.

Woensdag 2 mei 2018: Wolven spotten en verkenning van de streek rond Villanueva

6u45: koffie met een koekje.

7u: naar de wolvenplek: koud en bewolkt.

8u20: wolf! Omdat een Engelse wolvenspotter door een smartphone de wolf filmde konden we gemakkelijk meevolgen wat dat dier allemaal deed. Ver, maar door de kijker doenbaar, met de telescoop uiteraard meer dichtbij.

9u35: terug naar het hotel voor het ontbijt.

10u30: vertrek met de busjes voor een verkenning van de streek. ’t Is 13°C.

Wij stoppen nog even bij het wolvengebied, omdat enkelen deze morgen er niet bij waren. De wolvenspotters zijn allemaal weg, dus rijden we verder naar het heidegebied. We wandelen slenterend door het heidegebied tot omstreeks 12u. Harlekijnorchis wordt ontdekt en we zien ook de dwergarend.

12u tot 12u30 stop bij een meertje. Geen vogels, maar verschillende gestreepte oliekevers worden gezien en gefotografeerd.

Op een verhoogde plek in het duinengebied van de heide een nieuwe stop: hier steelt de duinpieper de show, maar vinden we ook een mooie nachtvlinder en enkele groentjes (dagvlinder).                                    

13u10: stop in Villanueva voor een lunch (tot 14u30). Hier vinden we op een bouwvallig schuurtje rotsmussen en groeien krokusjes op het voetbalterrein. We zien ook bijeneters en parkeren bij mooie knoteiken voor een wandeling naar een bron.

14u45 tot 16u05: wandeling in het heidegebied tot de bron. We zien de westelijke baardgrasmus en ook de nestholen in een zandige berm langs een pad van de bijeneters. Langs een wegje wordt bij eiken gestopt voor de ortolaan. En ja hoor, iedereen kan door de telescoop deze prachtige, steeds zeldzamer wordende vogel bewonderen. Ook bij een meertje wordt nog even gestopt: we zien géén otter, wel zijn duidelijke sporen op de oever van het water.

17u45: terug aan het hotel.

18u: avondeten. Ondertussen is het wat aan het druppelen.

19u15: Billy en vijf moedigen uit de groep gaan nogmaals naar de wolvenspotplaats.

De anderen gaan niet mee. Wie wolven spot heeft geluk: er is zon en geen regen meer, maar ze zien geen wolf…

Donderdag 3 mei 2018: Wolven spotten en grote trappen spotten rond Villafafila

6u45: ontbijt voor iedereen!

7u20: vertrek met de busjes bij O°C.

7u50: we parkeren aan de bosrand om wolven te spotten. We genieten van het mooie landschap.

8u40: vier edelherten duiken op in de verte en twee reeën dichtbij. We zien echter geen wolven…

We blijven hier tot 9u30.

9u30: vertrek naar Villafafila. Onderweg lopen vier edelherten evenwijdig met de weg, meestal beschut achter struiken en boompjes.

Billy daagt ons uit: wie merkt de eerste grote trappen op? De groep neemt de uitdaging aan, maar nog voor we Villafafila bereiken heeft Billy al twee grote trappen gezien. Bij een mooie, bakstenen duiventil vliegen een tiental kleine torenvalkjes.

12u15 (tot 13u20): lunch in een wegrestaurant nabij de autosnelweg. Billy vergast ons op ‘poten, oren en zwezeriken’, slechts weinigen in de groep wagen zich aan dit lekkers…

13u20: verder op weg in het ‘grote trappengebied’.

13u45: we zien een mooie groep van veertien grote trappen waar er één baltst.

14u25: alweer een groep van zo’n dertig grote trappen met vier baltsende exemplaren.  Die baltsende exemplaren zijn precies witte bollen, met hun pluimen binnenstebuiten. Nog meer groepen grote trappen vertoeven in het gebied en een grauwe gors speelt voor fotomodel voor de vogelfotografen in beide busjes, onwaarschijnlijk.

15u: bij een kijkwand aan een meertje kijken we naar watervogels: bont strandloper en bontbekpleviertjes komen op de vogellijst. Ook steltkluten.

We maken een wandeling langs een bredere veldweg van 15u10 tot 16u. Hier zien we sporenbloem en massa’s harlekijnorchissen.

Bij een ander meer met een kijktoren zien we langs de andere zijde van de weg een ploegende boer. De tractor wordt gevolgd door wel dertig lachsternen en dertig kokmeeuwen, op zoek naar lekkers in de omgeploegde aarde. De soortenlijst dikt aan met bergeenden, kluten, kievit, lepelaars, regenwulp,… De vogelaars weten niet waar eerst gekeken, geteld, gefotografeerd! Omstreeks 16u15 is het tijd om terug te keren naar het hotel dat we bereiken om 17u45.

18u: avondmaal.

19u15: wolven spotten aan de spoorweg. Mooie avond, men ziet opnieuw één wolf.

22u: terug naar het hotel. 

Vrijdag 4 mei 2018: Wolven spotten en verhuis naar Trujillo in Extremadura

6u45: opnieuw koffie met een koekje.

7u: zeven wolvenspotters vertrekken voor een wolvenobservatie. ’t Is maar 0°C. Men ziet opnieuw één wolf.

9u30: ontbijt.

Na het inladen van de bagage in de busjes omstreeks 10u20 nog een korte wandeling in het dorpje San Pedro de las Herrerias en dit in de onmiddellijke buurt van het hotel.  Jacques ontdekte er immers draaihals en cirlgors. Nu kan iedereen beide vogelsoorten goed bekijken! De vogelfotografen zijn in hun nopjes.

11u: vertrek naar Extremadura

11u15: tanken en appelsienen kopen (zak van wel 10 kg) voor de groep. De ramen van de beide busjes krijgen een wasbeurt, er wacht ons immers een lange rit en loeren naar vogels en landschap is aangenamer door een proper raam. We rijden via Salamanca en Plasencia. De kilometers worden vlot gereden op de autosnelweg.

13u15: een broodje in een wegrestaurant als lunch.

13u45: vertrek richting Caceres (maar we moeten maar tot Trujillo).

15u: we maken een stop aan camping Monfraguë.

We weten dat natuurpunters Gerard Mornie met Andrea en Ann hier verblijven en laten hen een boodschap na. De echte reden is dat hier blauwe eksters broeden op de camping en de blauwe eksters hier minder schuw zijn omdat ze ‘mensen’ gewoon zijn. We hebben dan ook leuke waarnemingen en maken foto’s van deze soort.

16u: stop aan de brug over de Rio Tago (de Taag). Hier vliegen wel duizend huiszwaluwen.

Bij de parking aan de gierenrots is het behoorlijk druk, maar de natuurbeleving is er schitterend: vale gieren in zit en vliegend, zwarte ooievaar, grijze gors en blauwe rotslijster. Ondertussen is het wel 20°C met een helderblauwe hemel geworden.

18u: we bereiken op het afgesproken uur het hotel en zijn vrij voor een stadsbezoek aan Trujillo tot aan het avondeten om 20u.

Sommige wandelen nog tot aan de burcht of slenteren door de nauwe straatjes en belanden op een terrasje. We zijn verrast door de vele ooievaarsnesten op de kerken en andere historische gebouwen. Vanaf de stadsomwalling kan je zelfs in de ooievaarsnesten met kleine jongen gluren. Ook roofvogels komen verrassend dichtbij voorbijgevlogen.

20u: avondmaal.

Zaterdag 5 mei 2018: Rio Almonte, orchideeën in Almaraz, schuilhutten van Saucedilla en avondwandeling in Trujillo

7u30: gezamenlijk ontbijt in ons hotel.

8u15: vertrek van de autobusjes.

8u50 tot 9u30: rondslenteren bij de drie bruggen over de Rio Almonte. Puente del Cardenal is een vogelrijke plek waar de waterranonkel de randen van de rivier wit kleurt. De otter zien we niet.

10u10: bezoek aan één van de orchideeënterreinen van Almaraz. We zien hier de bijenorchis en ook één exemplaar ophrys apifera var almaracensis, een heuse zeldzaamheid. De Italiaanse orchis is zo goed als uitgebloeid en bij oprhys scolopax zijn enkel de twee of drie eindbloemen nog fris. Ook tongorchissen (serapias lingua) zijn bijna uitgebloeid.

We zien hier echter ook de Spaanse keizerarend, de slangenarend en drie monniksgieren overvliegen.

11u: we rijden naar het Orchydarium (museum gewijd aan orchideeën). De toegang van €1,50 wordt ons door STARLING aangeboden. Twee jaar terug was het nog toegang gratis.

12u: we halen de sleutels af om de schuilhutten op het stuwmeer in Saucedilla te bezoeken. We picknicken tot 12u35 in de buurt waar twee jaar terug de grijze wouw broedde.

Van 14u tot 15u15 doen we de schuilhutten één tot drie, elk op zijn tempo.

Sommigen verkiezen te wandelen. Om wat tijd te winnen rijdt Odi tot schuilhut drie, zodat er maar een half parcours gewandeld dient te worden. Purperreiger, purperkoet, woudaapje, kleine en grote zilverreiger, lepelaar, lachstern en grote karekiet komen op de vogellijst. Weinig vogels laten zich echt goed bewonderen.

15u15: we rijden via een grindpad terug richting Trujillo.

De Ruta Rosa is een lange afstandswandelpad, met de wagen is het ook te doen. We houden nog verschillende fotostops onderweg: bij de bloemen, bij de kurkeiken, en daarna in het nationaal park Monfraguë voor de keizerarend en voor de vale gieren.

18u15: terug naar het hotel in Trujillo.

20u: avondeten.

21u15: wandeling vanaf het hotel tot aan de stadsrand van Trujillo. Wat hebben we hier in het schemerdonker goed de dwergooruil gezien en gehoord. Op terugweg zien we in de lampen van de stadsomwalling een Moorse nachtzwaluw op nachtvlinders jagen. Tot tien keer toe zien we hem van het dak opvliegen op zoektocht naar motten… Wat een belevenis.

23u: tijd om te gaan slapen. Een warme avond en een mooi gevulde dag is alweer voorbijgevlogen. 

Zondag 6 mei 2018: Vroege ochtendtocht op de steppe en dan naar het zuidelijke Extremadura

6u15: vertrek met de busjes voor een vroege ochtendtocht en het ontwaken van de steppe. We rijden 25’ in de richting van Santa Marta.

We genieten van de zonsopgang, horen en zien de kleine trap tot driemaal toe. Ook rode patrijs, hop en kuifkoekoek. Bij de leeuweriken horen we de veldleeuwerik, kortteenleeuwerik, kuifleeuwerik en tal van kalanderleeuweriken met hun zwarte ondervleugels.

9u15: terug aan het hotel voor het ontbijt.

10u20: vertrek naar Extremadura ten zuiden van Trujillo. Eerst tanken en de ramen poetsen, zo kan iedereen weer beter door de raampjes loeren naar al die vogels. We rijden langs een veldweg door bloemrijke velden. Billy vindt twee grielen, en Jacques ontdekt dertien vale gieren in zit. We rijden ook door bevloeide akkers met dijkjes errond. Die leveren niet zo veel steltlopers of eenden op, dat is een tegenvaller. Wel zien we enkele graszangers en de zuidelijke klapekster. 

13u: we picknicken in Madrigalejo op het pleintje aan de kerk waar veel ooievaars zitten. Er zijn hier veel bankjes, maar die in de zon zijn toch te heet.

13u45: we rijden verder tot iets tussen Santa Amalia en Medelin. Hier wandelen we een klein uurtje. Hierbij stoten we op twee Moorse nachtzwaluwen in een zonnige berm evenals twee grielen.

Tot hiertoe zagen we nog geen vorkstaartplevieren, maar hier vliegen er zowaar wel honderd in de lucht, jagend op insecten.

16u: Billy laat ons kiezen: terugkeren richting Trujillo of nog even verder tot aan de rotsen bij Alange waar we kans maken op de havikarend en zwarte tapuit. De groep verkiest dit laatste.

We zijn pas geparkeerd of we zien de zwarte tapuit. Er zijn hier wellicht een drietal koppels. Van de havikarend geen spoor, maar wel lachsternen op het meer.

16u50: een onweer jaagt ons terug, al dan niet kletsnat, naar de busjes.

18u: we keren terug naar Trujillo, langs de autostrade. Dat rijdt snel en vlot!

19u: we zijn aan het hotel en kunnen een uurtje later aan tafel!

Omdat het in Trujillo droog bleef geen avondlijke amfibieëntocht meer.

Maandag 7 mei 2018: Naar de steppe ten westen van Trujillo

7u30: ontbijt.

8u15: we vertrekken met de busjes richting Caceres (via de autosnelweg).

8u40: We ontdekken twee en drie scharrelaars bij de nestkasten langs de oude weg Trujillo-Caceres. Wat zijn dit toch mooie vogels. Vanaf hier zullen we rondrijden in het steppegebied op zoek naar zandhoenders (wit- en zwartbuik), kalanderleeuweriken, bijeneters, grauwe kiekendieven,…

12u tot 13u15: picknick aan de brug met de Rio Almonte. Wat is het hier bloemenrijk. Ook zijn er rotszwaluwen en de Alpengierzwaluw. Peter ontdekt ook twee parende pijpbloemvlinders. De fotografen hebben tijd tekort. We rijden nu richting Monroy. Een eerste stop houden we bij een kolonie bijeneters. Wat verderop, weg van de grote weg, houden we een bloemenstop.

De temperatuur stijgt ondertussen tot 29°C. Zomers warm. Vanuit de vogelkijkhut aan het stuwmeer Embalse de Talavan zien we baltsende futen, meerkoet, rietzanger,…

Dan is het tijd voor een koffie of pintje. Op het terras van een cafeetje in Talavan is het tussen de huizen nog steeds 27°C.

Bij de parasoldennen met ooievaarsnesten langs de ex-390, zowat halverwege tussen Talavan en Monroy, houden we opnieuw halt. De kuiflavendel bloeit hier massaal en is een streling voor het oog. Hier ook tal van blauwe eksters en onze eerste grauwe vliegenvanger.

Onze laatste stop is in de buurt van Monroy, waar we een veldweg volgen tot een kapel. Kleine irisjes bloeien hier prachtig.

17u: een regenbui jaagt ons de auto’s in en we besluiten weer naar het hotel terug te keren.

18u: we zijn aan het hotel Victoria in Trujillo.

Een aantal dames trekt er samen op uit, op zoek naar salami’s of andere souvenirs.

20u: afscheidsaperitief. Dit doen we buiten op het terras. Jacques stelde bij thuiskomst een ‘afscheidsbrief’ of ‘beoordelingsbrief’ op. En Billy haalde zowaar 11 op 10. In al zijn ijver had Jacques immers een punt te veel toegekend voor de leukste en opvallendste gebeurtenissen tijdens onze reis.

Odi, de tweede chauffeur, werd hierbij niet vergeten. Voor hem is de reis immers ook  ‘werken’ geweest en de ganse groep legde een leuk bedrag bij elkaar met de tip tot aanschaf van een goede gps. Zijn toestel liet het op deze reis immers afweten en ook de raambevestiging was afgebroken. Zonder een tweede chauffeur had immers de reis maar voor zeven i.p.v. dertien personen kunnen doorgaan!

20u30: avondeten. We kregen zowaar paella als voorgerecht en inktvis als hoofdgerecht. Deze maaltijd smaakte heerlijk!

Dinsdag 8 mei 2018: Laatste voormiddag in Extremadura en terugvlucht naar Zaventem

7u30: ontbijt, inladen en vertrekken.

9u: we rijden met de busjes tot beneden de burcht boven de gierenrots van Monfraguë. Weinig gieren, wel aasgier in de diepte, één monniksgier en enkele vale gieren.

Het is zwaarbewolkt, wat is het hier mooier als er een staalharde blauwe hemel en blauw water is… Toch is iedereen die hier nooit voordien geweest was erg tevreden over het uitzicht op de Rio Tago en de bosrijke omgeving. Een vijftal moedige wandelaars dalen te voet af tot de brug over de Rio Tago.

10u: we pikken de wandelaars op en rijden het park Monfraguë net voorbij. We houden enkele korte fotostop of observatiestops en zien zo nog goed de blauwe rotslijster, de Europese kanarie en tientallen vale gieren.

11u tot 11u25: laatste stop bij de Spaanse keizerarend. We zien twee exemplaren. Een waardig en langdurig afscheid van deze topsoort van de Europese roofvogels. Ook zien we hier twee zwarte ooievaars voorbij zeilen.

Nu is het tijd om verder te rijden richting Madrid. Na een uurtje rijden verlaten we de autosnelweg (met een overvliegende grijze wouw voor de eerste wagen) en picknicken we in volle natuur van 12u15 tot 12u50. Ongelooflijk: dwergarend, slangenarend, roodkopklauwier en de zang van boomleeuwerik fleuren deze laatste gezamenlijke maaltijd in het gras op.

14u30: terminal 1 van de Madrileense luchthaven wordt vlot bereikt. Op de betaalautostrade rijden we bijna alleen terwijl de ringweg superdruk is. De busjes worden ingeleverd en wij sleuren met onze bagage naar Terminal 2 om in te checken aan de balie. Dat gaat vlot!

17u45: we vertrekken stipt op tijd naar Zaventem.

19u30: landing op Zaventem. Vlot hebben we onze bagage terug. We nemen afscheid van elkaar!