Kick van ons leven: de Azoren!

Het land van de ondersoorten

Op vrijdag 17 juli landden we op het pittoreske eilandje Faial, op de luchthaven van Horta. Het stadje werd verkend en gezellig tafelen bracht ons onmiddellijk in de juiste sfeer: genieten. Na een rustige ochtend namen we de volgende dag de ferry naar Pico, een eiland volledig in het teken van een impressionante vulkaan die oprijst uit de zee, zo’n slordige 2350 meter boven de zeespiegel. Onze thuisbasis voor de komende week, Lajes, lag er vredig bij. Zo hebben we het graag.

De eerste soorten werden genoteerd: spreeuwen (ssp. granti), de Azoren rosse vleermuis, grote gele kwikstaart (ssp. patricia), Atlantische geelpootmeeuw (ssp. atlantis), roodborst (ssp. rotschildi), merel (ssp. azorensis), vink (ssp. moreletti), zwartkop (ssp. gularis), buizerd (ssp. rotschildi), kanarie, kwartel (ssp. conturbans), houtduif (ssp. azorica), putter (ssp. parva) en zelfs een potvis en gewone dolfijnen vanaf land. Veelbelovend.

Een zee van plezier

De komende dagen zouden we afwisselend op zee gaan en excursies op land maken. De zeetochten hadden telkens potvissen in petto met in totaal meer dan twintig verschillende individuen, in alle maten en gewichten. Vanop land zagen we ze zelfs breachen. Dit is het zogenaamde in de lucht springen zoals bultruggen zo mooi kunnen doen. Grampers, ook wel gekend als grijze dolfijnen, zagen we in totaal driemaal, waarvan tweemaal vlakbij de zodiac. Een fantastisch mooie soort die gekenmerkt wordt door littekens en de witte ronde koppen.

Volgende in rij waren de gewone dolfijnen. Deze zagen we verschillende keren maar het duurde tot de laatste dag vooraleer we een echt voldaan gevoel hadden. Een speelse en snelle soort met het kenmerkende beige-witte zandloper patroon op de flanken. Nog een andere gekende soort zijn de tuimelaars, de zogenaamde ‘Flippers’. Verschillende vrij grote groepen werden gezien tot vlakbij en zelfs onder de zodiac. We slaagden er zelfs in fantastische onderwaterbeelden te maken. De laatste kleine dolfijn in rij is de Atlantische gevlekte dolfijn. Zonder meer de meest aaibare en nieuwsgierige soort van de reis met een sublieme waarneming van een groep van vijftig speelse individuen die een half uur rond ons bleef hangen. Talrijke beelden werden geschoten.

Voor walvissen is de zomer de meest diverse periode, maar de aantallen van de soorten zijn laag. Het is dus belangrijk om voldoende trips te doen. Tot tweemaal toe zagen we mooi sowerby’s ofwel de gewone spitssnuitdolfijn, een soort waar weinig over is geweten en altijd een uitdaging om te determineren. Een andere spitssnuitdolfijn is de noordelijke butskop. Grote gelijktijdige blows en het steile voorhoofd zijn diagnostisch voor determinatie. Tikkeltje onverwacht maar wel op gehoopt was de gewone vinvis. Een korte maar krachtige verschijning die we goed konden fotograferen.

Qua zeevogels bleef het opvallend rustig tegen de kust, tot de laatste dag. We vonden makkelijk dagelijks duizenden kuhls pijlstormvogels en altijd wel enkele grote pijlstormvogels. Sporadisch zagen we de dougalls stern tussen de visdiefjes en de bizarre Azoren geelpootmeeuwen waren dagelijks ook van de partij. Een enkele kleine zilverreiger en wat blauwe reigers zaten in de haven. Op zee zagen we verder verschillende onechte karetschildpadden, een heel vluchtige manta, vliegende vissen en talrijke Portugese oorlogschepen (zeeorganisme dat herinnert aan een kwal).

Tot zelfs endemische waterjuffers

Op het eiland zelf zorgden we tussen de zeetochten door voor een aangename afwisseling. De typerende wijngaarden, gezellige witte dorpjes, een wandeling door een lava-grot, een bezoek aan een van de kraters, woeste lavakusten, … Het kwam allemaal aan bod. Van soorten probeerden we ook ons graantje mee te pikken met als meest bijzondere de Azoren goudhaan (ssp. azoricus), de Picoheivlinder en het geel lantaarntje. Deze laatste Amerikaanse juffer is enkel door vrouwtjes vertegenwoordigd op het eiland. Ze planten zich ongeslachtelijk voort, wat een heel bijzonder weetje was van onze deelnemer Nils. Ook qua flora vonden we heel wat endemen (25+), met als meest bijzondere waarnemingen de lavazegge, Azoren lotus, hulst, wolfsmelk, hertshooi, veldkers, wederik, etc.

The best for last…

Vrijdag, laatste dag. Met STARLING willen we altijd het verschil proberen maken. Daarom werd besloten een zodiak voor ons te charteren om onze laatste soorten alsnog te vinden. Het bleek de perfecte keuze. De tocht begon gezapig met tuimelaars en uiteindelijk schitterende gewone dolfijnen. Ondertussen vlogen de kuhls pijlstormvogels ons om de oren. Ondanks het grillige weer, opkomende regen en bijhorende wind, stuurden we toch aan om dieper op zee te gaan.

Al snel steeg ons adrenaline-pijl naar ongekende hoogtes. Een kleine pijlstormvogel vloog heel onverwachts op vlak voor de boot. Onze kapitein begreep onmiddellijk dat hij gas moest bijgeven met enkele schitterende waarnemingen tot gevolg. Niet veel later kwamen we in goed zeezoogdierengebied en voer de zodiak rustig verder. Plots aarzelde onze kapitein: ‘RECHTVOOR’. Twee gigantische rugvinnen sneden de golven aan flarden. Iedereen wist het meteen. Een warme rilling liep door ons lijf: ORKA’S!

We konden onze ogen niet geloven. Na enkele malen mooi de typische zwaarden te zien, drong het tot ons door. Euforische kreten en gejuich alom. Uniek om dit op deze manier in select STARLING-gezelschap te ervaren. Uiteindelijk kwamen de dieren vlakbij, van rechts naar links, onder de boot, enz. Magisch om te zien, zo’n zwaard van een kleine twee meter hoog. De andere boten werden verwittigd en 36 whale watchers konden dankzij ons nog kort meegenieten van het spektakel. Ondertussen werden ook verschillende bulwers stormvogels waargenomen en op de terugweg werden we nog gegroet door een laatste potvis. Een ongeziene climax van een heel geslaagde zeezoogdierenreis. Dromen worden werkelijkheid.