In het vizier: de Iberische wolf
What’s in a name?
De wetenschappelijke naam van de Iberische wolf (Canis lupus signatus) verraadt al dat het een ondersoort is van de gewone wolf (Canis lupus). Maar waar komt het aanhangsel ‘signatus’ vandaan? Dat woord betekent gemarkeerd of merk en verwijst naar het kleurenpatroon van de Iberische wolf. Een patroon dat behoorlijk afwijkt van dat van de gewone wolf.
De Iberische wolf lijkt op zijn gewone broer omdat ook hij een massieve kop met witte snoet, kleine driehoekige oren en schuin gerichte gele ogen heeft. De kastantjebruine vacht van de Iberische ondersoort heeft donkere, zwarte stroken op de voorpoten, aan de staart en rond het kruis (het zadel). Het zijn deze markeringen die leidden tot de naam ‘Canis lupus signatus’.
Wie schreef dit artikel
Van grootschalige uitroeiing
Eeuwenlang kwam de Iberische wolf op het hele Iberische schiereiland relatief ongestoord voor. Tot hij eind jaren ’70, na een overheidscampagne van het Franco-regime, bijna helemaal uitgeroeid was. Deze campagne gaf immers de toestemming om onbeperkt wolven af te maken in Spanje. Het plan werd behoorlijk vlot uitgevoerd, met als gevolg dat tussen 1950 en 1960 nagenoeg alle wolven verdwenen, met uitzondering van deze in het Portugese grensgebied en enkele geïsoleerde gebieden van de Sierra Morena. Toen in Portugal een gelijkaardige campagne werd opgezet, betekende dat opnieuw een zware klap. Alleen een paar populaties Iberische wolf in kleinere, afgelegen gebieden overleefden deze slachting.
… naar langzame redding
Vandaag is de Iberische wolf een beschermde diersoort. Daardoor zien we vanaf de jaren ‘90 een duidelijke toename van deze toppredator in de gebieden van weleer. In Andalusië geldt deze wederopstanding niet. Het lijkt erop dat de laatste wolven daar sinds kort verdwenen zijn en de Iberische lynx is nu de enige nog voorkomende topcarnivoor in de bergen van Sierra Morena.
Volgens een laatste schatting leven er opnieuw minstens tweeduizend wolven in Spanje. In Portugal telt de wolvenpopulatie driehonderd tot vierhonderd exemplaren. De wolf is een van de weinige grote carnivoren op het Iberisch schiereiland.
Opportunisten, geen specialisten
Studies over het voedingspatroon van de Iberische wolf wezen uit dat de wolven voornamelijk grote hoefdieren verorberen: reeën, edelherten en everzwijnen. Maar wolven zijn opportunisten en geen specialisten. Bij een tekort aan deze grotere zoogdieren schakelen ze moeiteloos over op alternatieve voedselbronnen: onbeschermd vee, kadavers, konijnen, muizen, reptielen, vogels, insecten, planten, andere carnivoren (vossen en honden) en zelfs afval.
Zin in een ontmoeting met de bijzondere Iberische wolf? Contacteer ons en bekijk samen met ons de opties.
