Reisverslag: op zoek naar de wilde kat in het bijzijn van schoon volk
De eerste week van december 2014 ging STARLING iets zot doen. Een productiehuis contacteerde ons om op heel korte termijn een bijzondere trip ineen te steken. Samen met onze partner Landschap vzw besloten we ervoor te gaan. Een sexy doelstelling werd uitgekozen: een tweedaagse met kans op het spotten van de wilde kat. Na enkele aankondigingen zat de tweedaagse vol met acht enthousiaste deelnemers. Lees hier het reisverslag.
Wie schreef dit artikel?
Aftrap
Woensdagavond werden we hartelijk ontvangen door Jorn van Brâme du Cerf, een nagelnieuwe gîte in het hart van de Ardennen. Voor de deelnemers was er een heel speciale verrassing weggelegd. We zouden namelijk twee dagen lang optrekken samen met Astrid Bryan. Best wel een speciale extra. Na een lekkere pasta pomodore besloten we nog een kleine wandeling te maken. Met de spot vonden we zo enkele foeragerende bevers, een vos en een vluchtige troep edelherten. Volgende dag meer geluk.
Na een stevig en verzorgd ontbijt trokken we er op uit. Spannend. De bevers waren present en toonden het beste van zichzelf. Een appelvink kwam over gevlogen. Niet veel later was het al mooi raak met twee troepen edelherten galopperend vlak voor de auto. Ook enkele reeën werden waargenomen en een impressionante bever site lag op de weg. Helaas geen wilde kat. Dan maar de strategie van het wandelen.
Het besneeuwde veen in
Fagne de Mochettes werd uitgekozen als perfect habitat. Al onmiddellijk bij aankomst vlogen enkele raven over die zorgvuldig werden ingefloten. Een knap staaltje imitatie. Niet veel later stonden we in de mistige open besneeuwde vlakte. Goed voor foto’s, maar minder ideaal voor waarnemingen. Toch slaagden we er in een rode wouw en mooie klapekster te vinden samen met wat kuifmezen en goudhaantjes. Het beklijvende landschap was misschien wel het hoogtepunt van de tweedaagse. Desolate sfeer alom.
Tijd om even op te warmen en een lekkere lunch te verorberen. Vanop het terras zagen we kepen, glanskoppen, kruisbekken en een mooie vos. In de namiddag poogden we om opnieuw in de naburige weilanden een spoor te vinden van het hoofddoel. Helaas mocht het niet baten en konden we enkel nog wat schitterende reeën vinden. Een heerlijke soep en lekkere maaltijd verzachtten de pijn. Die avond hield de mist ons noodgedwongen binnen en werd in de plaats een lezing over de wilde kat gegeven. Moe maar voldaan gingen we op tijd slapen, om de volgende ochtend een ultieme poging te wagen.
Het was nog donker wanneer iedereen aan de ontbijttafel plaats nam. De dag van de laatste kans. Het weer zat niet mee, een sluier dichte mist hing nog steeds boven de velden. Een goudvink floot deze match af, volgende keer beter.
