Geluk dwing je af: martertijd in de Ardennen!
Het is een beetje ons motto, maar we geloven er sterk in dat de aanhouder wint. Een poos terug kregen we de originele vraag of het mogelijk zou zijn om de typische vogels van de Ardennen, de wilde kat, de steenmarter en de boommarter aan te tonen. Vooral de zoogdieren waren geen makkelijke doelstellingen, maar we houden wel van een realistische uitdaging. De wilde kat was eerder tot twee maal toe op vraag gelukt, net zoals de vogels. Nu nog de marters. Vol goede moed trokken we daarom afgelopen weekend naar het zuiden. Hier zou het moeten gebeuren: martertijd.
Wie schreef dit artikel?
De eerste nacht hadden we pech. Er was heel dichte mist waardoor het ‘spotten’ met de lampen niks opleverde. De strategie werd aangepast en de volgende dag zochten we op hooizolders naar latrines (groepen verse uitwerpselen) en slaapplaatsen. De spanning werd rustig opgebouwd van helemaal niks naar oude sporen tot heel verse sporen. We vonden zelfs een dode waterspitsmuis (heel zeldzaam) als prooirest. ’s Avonds werd op ruime afstand van de schuur post gevat. De verhoopte waarneming bleef uit maar ook de mist bleef weg die nacht. Het zou nu moeten gebeuren.
Na een gezellig avondmaal trokken we de nacht in, door pittoreske dorpjes en langs desolate boswegen. Her en der zagen we hazen, konijnen, groepjes reeën en de ene vos na de andere. We scoorden zelfs enkele mooie groepen edelherten, maar marters bleven voorlopig uit. Langzaam maar zeker reden we richting enkele mooie en rustige dorpjes waar de actieve boerderijen nog centraal rond de kerk zijn gelegen. Perfect habitat voor de steenmarter. Na de zoveelste huiskat en vos vergrootte onze kans stelselmatig.
Plots zagen we in de koplampen oogjes oplichten. Het diertje bleef rustig zitten. De afstand tussen de ogen en de kleur van de vacht klopte niet voor een huiskat. Zou het? Gealarmeerd reden we iets dichter om de determinatie te bevestigen. YES: een steenmarter, open en bloot op een muurtje naast de koeienstal. Enkele minuten konden we het diertje mooi bewonderen vooraleer de marter het hazenpad koos. Heerlijk. Target een was schitterend binnen, nu nog de boommarter.
Het was al na twaalven, dus de tijd begon te dringen. Na een kwartier bevonden we ons in een van de mooiste boscomplexen van België. De wegen waren leeg. Drie reeën zaten langs de weg te grazen. Kort daarop kwamen plots terug oogjes in beeld, maar dit keer te hoog voor een ‘grazer’. Het dier klauterde heel snel hogerop en we konden het beestje niet meer lokaliseren. Dit moest een boommarter geweest zijn maar was niet voldoende om met zekerheid af te maken. Rustig reden we verder, tot het een kwartier later dan echt zover was. Een boommarter zat prachtig in de gemaaide berm te foerageren. Te kort voor de foto, maar ongetwijfeld een waarneming om de vingers van af te likken. Missie geslaagd.