10 jaar STARLING: zo was de maand oktober

Zanderige zeldzaamheden

Zeg ‘oktober’, en reisgids Joachim Bertrands weet meteen wat dat betekent: dwaalgasten. Een ietwat bekrompen bijklank die wellicht enkel onder de absolute bird nerds weerklank kent, toch is het zo: ‘October goes nuts if it comes to birding’. Toch was het leven aan onze ietwat driedubbel verharde Belgische kust niet meteen waar hij zich thuisvoelde, en bleek het drie keer op een dag naar dezelfde Japanse esdoorn staren om hopelijk toch als eerste die pallas‘ boszanger te vinden een weinig inspirerend levensdoel voor hem. Een van de vele redenen waarom Joachim besloot professioneel reisgids besloot te worden, en nu de wereld rondreist. Toch, en dat weet elke vogelaar, is het moeilijk om wanneer je eenmaal geproefd hebt van de ontlading tijdens het vinden van een vogel die ergens niet thuishoort, daar van weg te stappen. Gelukkig zijn er tal van locaties op de wereld waar pionieren nog mogelijk is, en Oman is er daar een van.

Joachim legt uit waarom:

Oman is een zandbak, met hier en daar wat rotsen. Maar dat is net de clou van de zaak: vogels moeten er eenmaal langs. Ook ligt Oman namelijk op een cruciale trekroute die zowel vogels van Europa als Rusland en het verre oosten hierlangs stuurt. We zien het op onze STARLING reizen steeds gebeuren: je staat ergens op het strand naar wat meeuwen te kijken, en plots komt er een woudaap of scharrelaar uit zee gevlogen. Die heeft er net de oversteek uit Iran opzitten, en vaak storten ze neer in het eerste de beste struikje om te bekomen van die vlucht. Dit is schering en inslag op onze Oman reizen, die we doelbewust in de trekperiode plannen.

Naast de traditionele broedvogels, wintergasten en zeevogels – op zichzelf al genoeg om naar Oman af te reizen – is het dus steeds uitkijken naar onverwachte soorten. En die kunnen uit elke hoek komen. Zo vond Joachim er zelf al een gestreepte strandloper, twitchte hij een blonde ruiter en vond deelnemer Nils zelfs een bruine klauwier. Om nog maar te zwijgen van de African openbill die er in de winter van 2022 verbleef, de malachite kingfisher die ook weer Nils eruit sleurde, de veldrietzanger die plots uit de pitrus vloog en wat nog allemaal.

Maar de echte klepper, die viel pas na de reis:

Na mijn eerste Oman reis in 2022 besloot ik een week langer daar te blijven, in de hoop nog eens een ‘ronde’ te doen en eventueel gemiste soorten op te kuisen. Mijn trouwe reisgenoot Sander besloot tot Salalah te reizen, en samen trokken we naar het noorden. We deden daarbij ietwat onbekendere hoekjes aan aan de verre oostkust van Oman, en gezien de locatie en periode, mogelijk met de kans op het vinden van wat zeldzaams. Toen we tijdens het fotograferen van enkele stekelstaartsnippen plots een vorkstaartplevier opstootten, wist ik hoe laat het was: dat is een oosterse! Kijk wat een korte staart!

And just like that, werd een nieuwe soort voor Oman werkelijkheid. Een heerlijk einde van een eerste reis naar Oman, en eentje die Joachim heel wat zin deed krijgen in het terugkeren. Deze november reist hij opnieuw af naar het land, en staat er hopelijk meer leuks op het programma.

Apocalyptische setting

Wouter Faveyts, die vroeger voor STARLING gidste, is minstens zo enthousiast over Oman. Hij deelt een onverwachtse, maar boeiende inside tip:

De vogelreis naar Oman moet een van de enige reizen zijn waar je wordt meegenomen naar … een afvalstort! En wat voor eentje: het stort van Raysut, in de buitenwijken van de zuidelijke stad Salalah, heeft de oppervlakte van een klein dorp. Dankzij een speciale toestemming van het de leefmilieu-administratie mocht je er met de wagen op rondrijden. Een beetje uitkijken dat je niet in de weg rijdt van de grote vrachtwagens die er komen lossen en dan op zoek gaan naar de meest ‘welriekende’ plek van het hele stort: waar het slachtafval werd gedumpt!

Deze plek, waar talloze arenden zich verzamelden, was makkelijk te vinden. Het stort van Raysut leek op een apocalyptisch landschap, een decor dat zo uit een Mad Max-film geplukt kon zijn. Tegelijkertijd was het een van de meest waardevolle plekken ter wereld voor bedreigde arendsoorten, zoals de steppenarend, bastaardarend en keizerarend. Vooral de steppenarenden lieten zich met honderden tegelijk en van heel dichtbij bekijken. Raysut was ongetwijfeld een van de beste plekken ter wereld om deze drie soorten arenden in zulke aantallen bij elkaar te zien!

Helaas is het stort inmiddels niet meer actief, en trekt het niet meer de grote aantallen arenden die het ooit deed. Gelukkig biedt Oman nog andere plekken waar je de indrukwekkende roofvogels kunt spotten, maar het stort van Raysut zal altijd letterlijk en figuurlijk een adembenemende herinnering blijven.

Met in totaal 243 waargenomen soorten en vrijwel alle specialiteiten van het land werd het alweer een heel succesvolle trip! Meer lezen? Check dan Wouters blog over Oman.

Verrassend Oman

Reisgids Benny Cottele deelt zijn meest bijzondere herinneringen aan Oman met ons. Zijn verhalen over deze parel van Azië barsten van de onvergetelijke momenten en zijn enthousiasme is aanstekelijk:

Mijn mooiste herinnering aan Oman? Dat is ongetwijfeld het moment in de tuin van Qatbit, toen we de eerste grijze drongo van Oman ontdekten. Het is een ervaring die elke vogelaar droomt mee te maken: een vogel spotten die nog nooit eerder in een land is vastgelegd. Alsof dat niet genoeg was, mocht ik enkele jaren later in diezelfde tuin de zesde roodborst van Oman waarnemen. Dit land heeft duidelijk een speciale plek in mijn hart veroverd!

Ook over Bar-al-Hikamn, een waddengebied vol vogelpracht, vertelt Benny met plezier:

Bar al-Hikman is een plek waar ik elke keer weer naar uitkijk. Dit uitgestrekte waddengebied heeft een onbeschrijfelijke schoonheid en is rijk aan steltlopers en andere bijzondere soorten. Het absolute hoogtepunt? De enigmatische krabplevier. Wanneer deelnemers deze vogel voor het eerst zien, worden ze altijd eerst stil van verwondering, om daarna vol enthousiasme los te barsten. Magisch om te zien!

Benny legt uit dat Oman ook unieke kansen biedt om zeldzame soorten te ontdekken. Het komt zelfs voor dat deelnemers ons verrassen met onverwachte waarnemingen:

Wat Oman zo uniek maakt voor vogelaars, is de mix van vogels uit Europa, Azië én Afrika. Maar misschien nog wel spannender is de kans om soorten te ontdekken die hier nog zelden of zelfs nooit eerder zijn waargenomen. Zo herinner ik me een deelnemer die liever rond de auto bleef dan de modderige vlaktes op te trekken. Toen we terugkwamen, begroette hij ons met een triomfantelijk: “Benny, ik heb hier een vogeltje getrokken!” Tot onze verbazing had hij een bergkalanderleeuwerik gefotografeerd! Zijn geluk was nog niet op, want enkele dagen later maakte hij dezelfde stunt met een vlinder, het zeldzame groot christusdoornblauwtje. Het leverde ons zelfs een liedje op, compleet met de eerste strofe: “Ik heb eens een vogeltje getrokken,” en een tweede strofe: “Ik heb eens een vlindertje getrokken.

En de verrassingen in Oman houden niet op! Reisgids Miguel Demeulemeester deelt zijn meest memorabele ontmoeting met een van de moeilijkst vindbare vogels van Oman: de Palestijnse bosuil.

Met een kleine groep wandelden we richting een afgelegen wadi. De tocht ernaartoe was al een avontuur op zich. We volgden een nauwelijks begaanbaar pad, dwars door een verlaten landschap, met niets anders dan rotsen, zand en stilte om ons heen.

Tegen zonsondergang stonden we klaar, luisterend naar de laatste geluiden van de dag terwijl de zon traag achter de rotsen verdween. Daar stonden we, op een plek die slechts een enkeling ooit bereikt, wachtend op dat ene geluid. “Roept hij nu? Of toch niet?” Die spanning hing minutenlang in de lucht, tot we opeens, heel ver weg, een zachte roep hoorden. Ja! Hij roept!

Maar dan de grote vraag: hoe krijgen we de bosuil dichterbij? Dat is een goedbewaard STARLING gidsen-geheim. Na enkele stille en spannende momenten hoorden we de roep steeds dichterbij komen, tot op amper tien meter naast ons. En dan was het zover: met een knikje naar de groep ging de flashlight aan, en daar zat hij — de Palestijnse bosuil, in volle glorie, op ooghoogte en slechts vijftien meter van ons vandaan.

De camera’s klikten en de “waaaaws” en “whooows” van de deelnemers, waren getuigen van hoe overweldigend dit moment was. Toen iedereen was uitgekeken en de adrenaline wat zakte, doofden we het licht. De bosuil bleef rustig doorroepen terwijl wij, met een hartslag die we in onze keel voelden, de wadi verlieten.

Die avond ging het gesprek maar over één ding: de magie van dat ene moment, dat beeld dat op ons netvlies gebrand stond, en de opwinding die we allemaal voelden. Een ervaring om nooit te vergeten.

En dan vertelt reisgids Benny over een ander hoogtepunt. Dit keer heeft hij het over de pelagic tocht vanuit Mirbat, waarbij we met een lokale gids de zee op gaan. Het kan niet op:

Het blijft elke keer spannend om honderden grauwe franjepoten op de staalblauwe zee te zien dobberen, terwijl maskergenten en kleine Perzische pijlstormvogels rakelings langs ons heen scheren. En als er dan ook nog dolfijnen rondom de boot spelen, is het alsof je wordt overmand door een pure adrenalineshot.

Met een twinkeling in zijn ogen voegt Benny het volgende toe:

Oman blijft verrassen en verrijken, en over een paar weken kan ik deze pracht opnieuw beleven. Ik kijk er nu al naar uit!

Meer lezen over Benny’s ervaringen? Check dan zeker zijn blog over Oman, waarin je te weten komt hoe onze dagplanning eruit ziet en welke Arabische specialiteiten je nog meer kan verwachten.

Kortom: een perfect bereisbaar vogelaarparadijs

Oman is uniek in dat het zowel zeeleven, trekvogels, standvogels en meer kan beloven, en dan ook nog eens op een unieke locatie ligt in een anderzijds woelige regio. Veel van de woestijnsoorten van het Arabisch Schiereiland zitten ook in Israel, afgelegen delen van Egypte of Syrië en Irak, maar vandaag de dag hebben reizen naar die regio’s iets meer voeten in de aarde dan vroeger. Saudi-Arabië is dan weer beter en beter bereisbaar tegenwoordig, en zal in de toekomst wellicht een sterke speler worden in het ecotoerisme. Als ze het niet helemaal van de kaart vegen voor het land helemaal ontsloten is, natuurlijk, want intense bouwontwikkelingen hebben natuurlijk wel hun weerga op de natuur.

In het kort: in Oman kan je op één dag in principe masked booby, jouanins petrel, abdim’s stork, bruce’s green pigeon, verreaux’s eagle, yellow bittern, steppenarend en oriental honey buzzard zien. En dat is maar enkel waar we zo in de laatste minuut kunnen opkomen. Dat zijn soorten met broedgebieden tot in West-Europa, Oost-Rusland en de Hoorn van Afrika. Ronduit uniek dat dit mogelijk is op één locatie, en dat die locatie dan nog eens perfect bereisbaar is.

Lees zeker het reisverslag van deelnemer Jacques Vanheuverswyn om de sfeer van onze groepsreis naar Oman te proeven. Kan jij niet langer wachten? Schrijf je dan nu al in voor onze eerstvolgende vogelreis naar de parel van het Midden-Oosten.

Onaardse maanlandschappen

Volgens reisgids en professioneel landschapsfotograaf Bart Heirweg is Ijsland zo’n land dat je nooit meer loslaat eenmaal je er voet aan aarde hebt gezet:

De pure natuur, de uitgestrekte en desolate landschappen, de beklijvende sfeer en de gemoedelijkheid van de inwoners zijn maar enkele van de vele karakteristieken die bij elke bezoeker een sterke indruk nalaten. Dit eiland middenin de Atlantische oceaan is bijna volledig opgebouwd uit vulkanisch materiaal en gesteente. Arctische woestijnlandschappen wisselen zich af met indrukwekkende rotsformaties of kliffen. Aan de horizon tekenen laag- of middelgebergtes zich af, bedekt met gletsjers en doorklieft met kolkende rivieren. Het landschap is er uniek en divers: je vindt er fjorden en baaien, geisers en warmwaterbronnen, indrukwekkende watervallen en eindeloze lava-, mos- of spoelzandvlaktes.  Het enige wat je op IJsland niet vindt, zijn bomen. De enige vorm waarin ze voorkomen zijn struiken of werden ze aangeplant.

In het desolate, bijna buitenaardse binnenland van Ijsland vindt fotograaf Bart steeds nieuwe inspiratie. “Het voelt alsof je op de maan rondloopt,” vertelt hij.

Anders dan de drukke toeristische plekken in IJsland is het binnenland stil, ongerept en super desolaat. Je loopt letterlijk door het decor van Games of Thrones en Star Wars. Het is niet ongewoon om er een hele dag niemand tegen te komen. Ijsland is onvoorspelbaar en wild. Alles is altijd anders: het weer, de landschappen, de uitzichten.

Het is niet moeilijk dat Ijsland op de bucketlist staat van zowat elke landschapsfotograaf:

De desolaatheid in combinatie met de grafische, abstracte lijnen geeft unieke, fotografische mogelijkheden. De patronen en structuren zorgen ervoor dat je heel abstracte beelden kan maken, zowel vanop de grond als vanuit de lucht.

Een herinnering die Bart nauw aan het hart ligt, is zijn eerste keer bij Maelifell, een iconische groene vulkaan in het noordoosten van de Mýrdalsjökull-gletsjer.

Soms proberen we op plekken te geraken, maar lukt het niet door het weer. Door de wisselvallige omstandigheden worden we uitgedaagd om flexibel en inventief te handelen. Dit jaar zijn we voor de eerste keer tot bij Maelifell geraakt, een iconische vulkaan in een heel afgelegen landschap. De reis ernaartoe, vol rivieroversteken en de nodige hindernissen, maakt de ervaring nog onvergetelijker.

Op onze vraag of hij een bijzonder moment kan delen antwoordt hij het volgende:

Elk moment in Ijsland is bijzonder op een bepaalde manier. Het landschap is buitenaards, je kan je er eigenlijk niets bij voorstellen als je er nog nooit geweest bent. Het is echt heel bijzonder, soms zie je voor uren enkel zwart zand en heuvels. Zelfs op regendagen blijven de landschappen verbazen. Er heerst dan een heel mystieke sfeer door de mist. Je kan landschap niet meer van lucht onderscheiden en omgekeerd. Je kan dit gevoel niet overbrengen op beeld, wat het nog magischer maakt.

Onze deelnemers zijn het eens met Bart. De uitgestrektheid en de stilte van Ijsland laten een onuitwisbare indruk na:

De ongereptheid en wijdse leegte van het IJslandse binnenland doen iets met een mens. Eigenlijk is alles in Ijsland impressionant. Maar als ik een hoogtepunt moet kiezen, zijn het de twee dagen vanuit het verblijf in Hrifunes. Die hadden echt dat tikkeltje ‘meer’.

Laat je inspireren door de magie van IJsland en beleef zelf hoe het is om de natuur met niemand anders te hoeven delen. Sluit aan bij onze volgende Ijsland-reis en ontdek het adembenemende landschap dat je moet zien om te geloven.

Vogels en vergezichten in Marokko

In oktober is het heerlijk vertoeven in Marokko, een droombestemming voor vogelkijkers. In Merzouga vind je tot de verbeelding sprekende woestijnvogels en in de Hoge Atlas zie je dan weer kleurrijke specialiteiten.

Reisgids Diederik D’Hert weet nog goed welke vogelsoorten hij niet snel zal vergeten:

Het is altijd leuk om zandhoenders en leeuweriken te zien, maar de woestijnmus vind ik misschien wel de meest speciale soort. De aantallen gaan sterk achteruit omdat er steeds minder nomaden zijn en de mensen naar de grootsteden trekken. Bovendien is de huismus sterk aan het uitbreiden, waardoor de woenstijnmus verdrongen wordt. Het is een heel mooie, pastelkleurige mus. Daarnaast hebben we het grote geluk gehad om de woestijnoehoe te spotten. Het was onmogelijk om hem zelf te vinden, maar daarvoor hebben we lokale shepherds die ons helpen.

Ook op landschappelijk vlak is Marokko een interessante bestemming. Reisgids Diederik pinkte voor de eerste keer in zijn leven een traan weg bij het aanschouwen van een landschap:

In het hart van de Dades-vallei wandelden we naar de indrukwekkende rotsformaties van Monkey Fingers. Het schuin omhoog gedrukt zandstenen plateau is op een zeer bijzondere manier geërodeerd, waardoor je er -met een beetje verbeelding- vingers van apen in kunt zien. Ik vond het heel impressionant en was echt van mijn sokken geblazen.

Reisgids Johan Debuck stemt hiermee in:

Marokko is een prachtig land met een ongelooflijk palet aan verschillende biotopen: hooggebergte, steen-en zandwoestijn, groene valleien en kustgebieden. Hier heb je de mogelijkheid om het soortenaantal uit je vogelgids aanzienlijk op te krikken.

Deelnemer Wim Jans bezorgde ons en zijn reisgenoten een uitgebreid reisverslag van deze prachtige vogelreis naar Marokko. We delen graag zijn hoogtepunten en bevindingen en nemen je op die manier toch een beetje mee op reis naar de schitterende Maghreb:

Alle waarnemingen waren van buitengewone kwaliteit. Alleen al daarom zou ik STARLING reizen aanbevelen. Mijn favoriete waarnemingen van de reis: het koppel levaillants spechten in het Atlasgebergte, de honderden bijeneters die plots de hemel vulden (omdat het hotel op de trekroute bleek te liggen), de westelijke rouwtapuit – een van de tien zeldzaamste vogels van Marokko – en de jonge lannervalk in de steenwoestijn, de bijzondere bandgrondlibel, de fragiele Barbarijse klaverpage, het koppeltje Egyptische nachtzwaluwen dat compleet opging in de omgeving,  en natuurlijk de spectaculaire show van de Afrikaanse velduil.

Wil jij graag Afrikaanse woestijngrasmus, Egyptische nachtzwaluw, maquiszanger, woestijnmus, zandhoenders en leeuweriken tot zelfs Atlasgrasmus, Levaillants specht en Afrikaanse velduil door je verrekijker zien? Hou dan onze reizen naar Marokko in de gaten!

Herfstmagie in Slovenië

Slovenië is voor reisgids Bart Heirweg een verborgen juweel, vooral in oktober, wanneer de herfstkleuren en ochtendmist de valleien in een sprookjesachtig decor veranderen. Bart vertelt:

Het leuke aan Slovenië is dat het land nog relatief onontdekt is, maar tegelijkertijd wel heel toegankelijk en super mooi. In de bergen vind je pittoreske kerken die ’s ochtends juist boven de mist uitsteken. Landschapsfoto’s met een centraal, pakkend onderwerpen en speciaal licht werken altijd goed.

Op een regenachtige dag volgde hij spontaan een bordje dat een bezienswaardigheid aangaf. Het zag er aanvankelijk niet zo bijzonder uit op de foto, maar toch besloot hij zijn instinct te volgen:

Ik kwam uit op een prachtig riviertje met blauwe watervallen. De herfstkleuren van de bomen rondom waren allesoverheersend. Wat een onverwachte parel. Het schrille contrast tussen het blauwe water en de gele, rode en oranje tinten van de vallende bladeren zal ik nooit vergeten.

De herfst in Slovenië blijkt telkens weer verrassend inspirerend voor Bart en zijn groepen. Deelneemster Els deelt haar favoriet moment van de reis:

Bij het eerste licht op pad gaan en beloond worden met een idyllisch landschap: een kerkje dat net boven de nevel uitsteekt, omlijst door de bergen in een zachte waas van ochtendmist.

Wil je de volgende herfst ook in Slovenië doorbrengen? Schrijf je dan nu in voor een van onze volgende reizen naar dit verrassend mooi land en til je fotografie skills naar een hoger niveau!

De perfecte kennismaking met Afrika

Reisgids Diederik zakte in oktober ook af naar Gambia, een dun strookje land dat alleen grenst aan Senegal en de Atlantische Oceaan. Onder de Gambiaanse zon kan je tot 590 vogelsoorten spotten. De avifauna is er een allegaartje van Europese migranten en typische Afrikaanse soorten, van enorme zwarte kroonkraanvogels tot kleine ornaathoningzuigers. Omdat we ze niet allemaal kunnen zien tijdens onze vogelreis, richten we onze verrekijkers op een kleine 300 soorten. Meer dan de helft in de omgeving van de kust, de rest tijdens een meerdaagse trip landinwaarts. West-Afrikaanse endemen en een stevige dosis zon: wat heeft een vogelliefhebber nog meer nodig?

Reisgids Diederik omschrijft Gambia als een easy birding land:

Er zijn veel soorten die zich makkelijk laten zien. Gemiddeld zien we zo’n 300 soorten op een kleine week tijd. De meeste vogels zijn kleurrijk en de aangename temperaturen maken het heerlijk vogelen. Voor een kennismaking met Afrika, is Gambia een heel leuke bestemming. Het land heeft dezelfde tijdszone als België en ligt op zo’n achttal uur vliegen.

Hij moet niet lang nadenken als het gaat over een onverwachte, bijzondere interactie met dieren tijdens zijn reisbegeleiding in Gambia:

Ik ga altijd goed voorbereid op reis, waardoor ik de vogelsoorten altijd in een split second kan herkennen. Tijdens onze roadtrip reden we over een grote weg, toen ik opeens een kleurrijke Diederikkoekoek zag zitten. Onze chauffeur keerde zo snel als mogelijk om zodat onze groep de vogel alsnog kon zien, en ja hoor – die zat er nog! Het was wel heel plezant om mijn naamgenoot in de vlucht te kunnen spotten.

Natuurlijk blijft het niet altijd bij vogels, Diederik kan daarvan getuigen:

Tijdens mijn laatste trip zagen we twee verschillende soorten kameleons: de Senegal chameleon en graceful chameleon. Ik was laaiend enthousiast en volledig van mijn melk. Het is altijd fijn voor de deelnemers om hun gids in een extatische staat te zien.

Naast dieren, veroverden ook de mensen een plekje in Diederiks hart:

De locals zijn écht ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ik heb mij geen enkel moment onveilig gevoeld. Ze zijn super gastvrij en nodigen je met plezier uit bij hun thuis om je iets lekkers voor te schotelen. Hoewel ze weinig hebben en in armoede leven, vinden ze het heel belangrijk om je in de watten te leggen. Gambia is voor mij het land van the smiling faces.

Vanuit de gasthuisjes van de vriendelijke locals in het binnenland, kunnen we vrij snel het water op met kleine bootjes. In het doolhof van kreken en geulen gaan we tussen de mangrovewortels op zoek naar een bizarre vogel die we enkel hier kunnen zien: de African 0nfoot of watertrapper. We maken ook kans om otters te zien en kijken uit naar bavianen, nijlpaarden, nijlkrokodillen en nijlvaranen.

De boottochten zijn bijzonder rustgevend. Je wordt er gewoonweg stil van. Ver weg van de maatschappij kom je weer helemaal in verbinding met de natuur. Puur genieten. Als je dan nog eens de absolute topsoort kan spotten, de befaamde krokodilwachter, dan kan het geluk niet meer op! Wist je dat deze soort zijn naam dankt hij aan zijn relatie (vriendschap) met de nijlkrokodil, bij wie hij voedselresten en parasieten van tussen de tanden verwijdert? De krokodilwachter is dus eigenlijk een levende tandenstoker.

Onze deelnemers beleefden deze minstens zo intens en positief als reisgids Diederik. Lees hun relaas in deze blog en droom weg.

Night at the African museum

Het Zimanga Private Game Reserve staat bij veel natuurfotografen hoog op de bucket list. Geen wonder: je vindt er de allerbeste kijk- en fotografiehutten van Afrika. Ze werden ontworpen door de wereldberoemde wildlifefotograaf Bence Máté en bieden ongeziene mogelijkheden om wilde dieren optimaal te fotograferen. “Je kan er letterlijk de wimpers van de olifanten tellen.” Reisgids Jeffrey Van Daele geniet zichtbaar na van zijn eerste groepsreis naar het Zimanga Private Game Resort.

Het bijzondere aan onze reis naar Zimanga is dat we twee ‘overnight hide sessions’ boeken in een luxe kijkhut. Voor veel fotografen zijn die sessies van 19 uur de hoofdreden om Zimanga aan te doen. Van 14 uur ’s middags tot 9 uur de volgende ochtend geniet je vanuit de hut van al het wildlife dat langskomt. ’s Nachts verlichten twee lampen er een drinkpoel. Als fotograaf zit je op de waterlijn klaar met je camera. Ik raad iedereen aan om tijdens deze nachtsessies zeker een groothoeklens mee te nemen. Want soms komen de dieren tot op één meter van jou! Wetende dat het glas de enige scheiding vormt tussen jou en het wildlife, is heel speciaal.

De hele nacht komen er dieren drinken, denk aan neushoorns, giraffen en buffels. Als deze laatste beslissen om in de poel te springen om af te koelen, dan heb je geluk. Het water spat tegen het glas, en opeens ben je nog maar 20 centimeter verwijderd van deze beesten. En als er een giraf komt drinken? Dan sta je met een 24 mm-lens voor een uitdaging: zijn hoofd past niet in beeld! Je moet letterlijk omhoog kijken om hem helemaal te zien.

Naast buffels en giraffen verschijnen er soms ook leeuwen, luipaarden en olifanten, elk met hun eigen indrukwekkende entree. Terwijl ze drinken, daalt het waterpeil, dus in de hut hebben we een kraantje om het niveau weer aan te vullen. Het woord ‘luxehut’ is voor deze hut niet overdreven. Je vindt er een keuken met microgolfoven, een toilet, wifi … en zelfs vier bedden, voor wie toch even wil uitrusten. Zodra er een dier nadert, gaat er een alarm af. Maar let op: altijd eerst je foto maken voor je je compagnon wakker maakt, want je wilt een luipaard of clan hyena’s echt niet missen.

Zelfs buiten de fotohut biedt Zimanga unieke ontmoetingen. Jeffrey vertelt over zijn ervaring met een tamme caracal, die als huisdier door instanties in beslag werd genomen en nu verwilderd moet worden door een van de gidsen:

Met hun slanke, gestroomlijnde lichaam en prachtige oorpluimen behoren caracals tot de mooiste wilde katten ter wereld. De haarpluimen op de oren doen denken aan de lynx. Vandaar dat ze ook wel woestijnlynx worden genoemd. Het was een vreemd zicht om dit dier rondom onze accommodatie te zien. Zo lag de wilde kat bijvoorbeeld ongegeneerd op de toonbank van de receptie of aan de toiletten. Het ging zelfs zo ver dat hij op tafel sprong en mij begon te likken in mijn gezicht. Een super bijzondere ervaring, zeker omdat deze katachtige heel moeilijk is om te spotten in het wild.

Ook onze deelnemers zijn nog steeds laaiend enthousiast over hun trip naar Zimanga. Toen we polsten naar onvergetelijke momenten kregen we antwoorden die te mooi zijn om waar te zijn:

Dat je een cheeta met zijn prooi tot op een paar meter kan benaderen en fotograferen zonder dat dat dier aandacht aan je besteed. Geloof mij, dat geeft een heel apart gevoel.

Ja hoor, ook de nachthut zorgt duidelijk voor levenslange herinneringen:

Het luipaard in de nachthut op drie meter van ons vandaan zien drinken was een waar kippenvelmoment.

Deelneemster Carla vindt het moeilijker om één specifiek moment uit te kiezen:

Hoe kan een mens nu kiezen tussen al die onvergetelijke ervaringen? Elke game-drive voelde speciaal; of we nu voor de honderdste keer zebra’s en giraffen tegenkwamen, het was nooit hetzelfde. Eén keer zagen we twee neushoorns in een episch gevecht, met stofwolken die door de lucht vlogen. Of dat luipaard dat klungelig uit een boom probeerde te komen – een scène om nooit te vergeten!

De overnight-hides waren magisch. De eerste ontmoeting? Een drinkend luipaard op amper een meter afstand! Bij de andere kijkhutten vond ik de gieren subliem, maar de lagoonhide was pas echt memorabel, vooral door Billy, die een wandelende vogelencyclopedie bleek te zijn. Wat een ervaring! Ooit moet ik gewoon nog eens terug.

Benieuwd naar meer onvergetelijke momenten in Afrika? In deze blog deelt Jeffrey zijn indrukwekkende ervaringen in de kijkhutten van Zimanga, ondersteund door prachtige foto’s die je het gevoel geven zelf in het wild te staan. Lees hier meer over deze reis en zijn inspirerende verhaal.

Kleurrijke vogelrijkdom

Bulgarije is een van de minst bezochte vogelrijke bestemmingen in Europa. Je spot er gemakkelijk honderden steltlopers, pelikanen, reigers, eenden, dwergaalscholvers en vele andere watervogels in de uitgestrekte moerassen langs de kust, of kijkt uit naar roofvogels en typische steppensoorten op de bloemrijke vlakten. Een ongerepte bestemming, waar je topnatuur ontdekt temidden van het cultuurlandschap. Reisgids Wouter Faveyts trok naar Bulgarije voor de najaarstrek. Volgens hem is het een waar vogelparadijs:

Onze lokale gids wist een goede plek om leeuweriken te zien. Daar aangekomen zagen we binnen de kortste keren een flinke groep kalanderleeuweriken. Die forse leeuwerik is altijd een aantrekkelijke soort om te zien, laat staan als ze met een paar honderd tegelijk ziet. Terwijl we van de leeuweriken genoten keek ik terloops omhoog, en daar bleek zich een nog groter spektakel af te spelen. De ene groep roofvogels na de andere schoof zuidwaarts. Vooral schreeuwarenden, in groepen tot ruim 60 exemplaren, stalen de show. De roofvogelgroepen werden afgewisseld met groepen zwarte ooievaars. De vogeltrek was alomtegenwoordig in Bulgarije.

Volgens reisbegeleider Jan Wellekens zijn er zo veel hoogtepunten, dat het moeilijk is om er een favoriet uit te halen:

Kaap Kaliakra met zijn bijzondere vogels op trek? Of misschien de zoutpannen met duizenden steltlopers? Of toch de Oostelijke Rhodopen, een kleinschalig landschap waar landbouw en natuur nog perfect hand in hand gaan? Geluk zit in de kleine dingen.

Na Jan’s woorden over het vogelparadijs Bulgarije, haalt ook reisgids Miguel Demeulemeester een bijzondere herinnering op. Voor hem blijft de najaarstrek boven Bourgas een ervaring van epische proporties. “Je moest erbij zijn om het te geloven,” vertelt hij over die ene dag waarop duizenden roofvogels zich in een spectaculaire luchtshow boven zijn groep verzamelden. Wat volgde was niets minder dan een onvergetelijke ontmoeting met de natuur op haar best…

Onlangs mocht ik een groep vrienden begeleiden op een op maat gemaakte reis naar Bulgarije, een bestemming die bekendstaat om de indrukwekkende najaarstrek van roofvogels. We reisden eind september af, precies op het hoogtepunt van de migratie, in de hoop een spectaculaire roofvogeltrek te zien.

Het eerste deel van de reis bracht ons naar Varna en Kaap Kaliakra, waar we locaties bezochten zoals het prachtige Lake Durankulak. We zagen veel zangvogels die naar het zuiden trokken, maar de grote aantallen roofvogels die we hadden gehoopt te zien, bleven uit.

In het tweede deel van de reis trokken we naar Bourgas, een stad die bekendstaat als bottleneck voor roofvogels. Omdat roofvogels grote wateroppervlaktes zoals de Zwarte Zee vermijden vanwege het gebrek aan thermiek, trekken ze bij Bourgas massaal langs de kust. De brede vleugels van deze zwevers vragen immers om thermische luchtstromen, die hen energiezuinig laten reizen. Zonder die thermiek moeten ze te veel energie verbruiken om vooruit te komen. Bourgas is daardoor een belangrijke tussenstop op hun tocht naar het zuiden.

Na een paar dagen van relatief rustig vogeltrekken, merkte ik dat de omstandigheden begonnen te veranderen. Een zware storm was een week eerder gepasseerd en de wind begon eindelijk te draaien in de juiste richting. Dit zou onze kans zijn op het grote spektakel waar we op hadden gehoopt! Op de voorlaatste dag van onze reis haalde ik de groep over om de hele dag te gaan trektellen bij Bourgas. Daarom waren we in Bulgarije tenslotte.

En wat een dag het werd. De lucht boven ons vulde zich met een ongelooflijke stroom van roofvogels. Naar schatting zo’n 12.000 schreeuwarenden trokken over ons heen, vergezeld door indrukwekkende aantallen andere soorten, waaronder enkele zeldzaamheden zoals de bastaardarend, vale gier en keizerarend. En alsof dat nog niet genoeg was, zagen we ook zwermen roodpootvalken die zich bij het spektakel voegden. Het was een wonderlijk gezicht om die enorme groepen roofvogels in thermiekbellen voor onze ogen te zien cirkelen.

De lokale trektellers, die al jaren ervaring hadden met de vogelmigratie hier, waren net zo onder de indruk als wij. Zij spraken zelfs van een “Bourgasme” – een term die ze gebruikten voor de allerbeste dagen, wanneer alles op zijn plek valt en duizenden vogels zich boven je hoofd verzamelen.

In totaal zagen we die week ruim 20.000 roofvogels, met een topdag die ons nog lang zal bijblijven. Bulgarije was een unieke ervaring die ons de ware magie van de vogeltrek liet zien.

Onze deelnemers kunnen de gidsen alleen maar beamen. Annemieke deelt het volgende:

Ik ga deze reis zeker aanraden aan anderen. De herfstkleuren waren bijna te fel voor mijn ogen. Zo kleurrijk heb ik de herfst nog nooit gezien.

Lijkt het je wat om zelf die indrukwekkende roofvogeltrek boven Bulgarije mee te maken? Kijk op onze website voor de volgende reisdata – wie weet sta jij binnenkort tussen de duizenden vogels.

Herfst in de Rocky Mountains

De knalgele herfst duurt in de Rocky Mountains maar enkele dagen, waarna de ijzige kou het overneemt. Tijdens een prospectiereis in Canada ontdekten reisgidsen Jeffrey Van Daele en Bart Heirweg hoe snel hun aanwezigheid andere toeristen aantrok. Jeffrey lacht om de ongewone ervaring die ze tijdens een fotosessie in een Canadees veld meemaakten:

Het is altijd een avontuur om met landschapsfotograaf Bart op pad te gaan. We stonden op een willekeurig veld met onze statieven, helemaal gefocust op de herfstkleuren om ons heen. Plots hoorden we achter ons bussen vol toeristen stoppen, voornamelijk Chinezen, die dachten dat wij iets heel bijzonders aan het spotten waren. Terwijl wij gewoon een mooi landschap wilden fotograferen, stonden zij natuurlijk op de uitkijk voor beren! Het toppunt was toen een toerist zijn camera op mijn schouder plaatste om exact dezelfde foto te maken. We hebben enorm gelachen om deze situatie.

Benieuwd naar wat Canada nog meer in petto heeft? Neem dan een kijkje op onze website en contacteer ons gerust voor meer informatie of vragen.

Een vogelparadijs in West-Afrika

De vogelreis naar Ghana onder leiding van reisgids Miguel Demeulemeester is er een om nooit te vergeten. Ghana biedt een grote variatie in habitats en een verbluffende biodiversiteit met een grote verscheidenheid aan soorten. Miguel vertelt over de variëteit aan vogels die zijn groep bijna continu gezelschap hield:

We eindigden de reis met bijna 450 vogelsoorten op de teller. De lijst lijkt eindeloos: Denham’s bustard, de mysterieuze standard-winged Nightjar, grijze oehoes, vijf soorten firefinches en drie soorten waxbills in één uur tijd, de Afrikaanse visarend en nog veel meer. Verschillende soorten uilen, zoals akun, frasers en de chestnut owlet, naast zo’n tiental soorten neushoornvogels en maar liefst twintig soorten zonnevogels.

En natuurlijk was de ster van de reis de zeldzame picathartes. Miguel omschrijft zijn ontmoeting als volgt:

Met bijna alle doelsoorten op zak, blijft de picathartes dé herinnering van de reis. Het was een moment dat de hele groep diep heeft geraakt. Ghana is een vogelparadijs zoals er weinig zijn, en deze reis bevestigde dat alleen maar.

Geluk bij een ongeluk

In het najaar verzamelen tienduizenden kraanvogels rond het Lac du Der in het noorden van Frankrijk. Dit meer vormt voor de vogels een belangrijke rustplek op weg naar Spanje. Volgens Johan Debuck is dit een must-do voor natuurgenieters en vogelkijkers. Wanneer we hem vragen naar een moment dat hem voor altijd zal bijblijven, begint hij spontaan te lachen:

In de omgeving van Lac du Der ligt een prachtig gebied genaamd Étang de la Horre. Dit water- en bosrijke terrein is een paradijs voor zowel vogelaars als vogels, en dat is geen toeval. Het is namelijk een van de weinige plekken in de regio waar niet gejaagd mag worden — en dat lijken de vogels maar al te goed te weten! Het gebied bruist van het leven: van waterwild in alle soorten en maten tot bijzondere bosvogels zoals de zwarte, middelste en kleine bonte specht, glanskoppen en appelvinken. Boven het watergebied zien we geregeld indrukwekkende soorten zoals de rode wouw en zelfs de majestueuze zeearend.

Vanaf de parkeerplaats kun je een lange wandeling maken langs de rechterkant van het water. Elke 300 meter leidt een houten ponton je door het riet naar het water, zodat je steeds een goed uitzicht hebt op het gebied. De pontons worden echter niet altijd optimaal onderhouden. Ze liggen grotendeels in de schaduw, waardoor ze glad en soms minder stevig zijn.

Als gids stap ik altijd als eerste op zo’n houten ponton, met een vermanend vingertje in de lucht om de groep te waarschuwen voor de gladheid. Dus daar ging ik, met een vermanende vinger in de lucht van ” opgepast “. Ik had nog geen drie meter gezet of… krak! Mijn rechterbeen zakte in één keer dwars door het hout. Voor ik het wist, zat ik met mijn achterste op het ponton en mijn been erdoorheen. Ik probeerde mijzelf omhoog te duwen, zette kracht op mijn linkerbeen… en lap, ook dat been ging erdoor! Nu zat ik daar, compleet vast met mijn benen bungelend onder het ponton.

Ik had mij gelukkig niet echt pijn gedaan, maar mijn groep stond inmiddels in een deuk van het lachen. Gelukkig schoten een paar helpende handen te hulp en werd ik er letterlijk uit getrokken. Anders zat ik daar nu nog steeds vast haha.

Onze deelnemers vinden het moeilijk om hun favoriete herinnering te delen. Het zijn er te veel, aldus Dirk:

Uiteraard het aanvliegen en opstijgen van de kraanvogels maar ook de juveniele havik met prooi op bijna streel afstand, de baardman familie met pa in spagaat houding, de verschijning van een glanskop, enzovoort. Zo veel leuke momenten!

De havik viel blijkbaar wel in de smaak, zo horen we ook van de andere deelnemers:

Het geluid én het beeld van overtrekkende kraanvogels bij zonsopgang was magisch! Een havik die vlak voor de kijkhut zijn prooi eet zonder haast en er dan mee wegvliegt.

Deelnemer Marc weet de magie goed samen te vatten:

’s Morgens vroeg voor zonsopgang aan het meer staan, de kraanvogels horen roepen en als het dan licht wordt ze in groten getale zien opstijgen in een mooie zonsopkomst. Over een magisch moment gesproken!

Lac du Der in het najaar is een onvergetelijke ervaring voor natuurliefhebbers en vogelaars. Zelf zin om duizenden kraanvogels waar te nemen in een prachtig herfstdecor? Houd dan zeker onze website in de gaten voor toekomstige reizen naar Lac du Der in Frankrijk.

Ongeziene wildlife fotografie

Ben je ooit al eens op safari geweest? Denk je dat je het al allemaal gezien hebt? Think again! Mana Pools National Park is in het droge seizoen een van de rijkste natuurgebieden van Zimbabwe. Nog nooit was je zo dicht bij de dieren, nog nooit was je zo één met de natuur.

Olifanten rond je tent, wilde honden die een prooi vangen voor je neus en zonnebadende nijlpaarden. We beleven het doen en laten van de wilde dieren te voet. Het is een droom voor iedere fotograaf om wildlife zo dicht te kunnen benaderen en een laag standpunt in te nemen. Het is een luxe om jezelf te kunnen positioneren waar je wil om de beste foto te maken. Deelnemer Birgen Ryckbosch beschrijf euforisch hoe het er gewoonlijk aan toegaat:

’s Ochtends kwamen we plots voor een hele groep wilde honden terecht: voorzichtig uitstappen, gaan liggen en genieten van het prachtige zicht. Heerlijk hoe ze ontwaakten en elkaar begroetten. Beetje bij beetje slopen we als militairen dichterbij om nog betere foto’s te kunnen maken. Zo lagen we op nog geen tien meter van deze prachtbeesten.

Uren konden we ernaar blijven kijken. Zo dicht bij deze beesten zijn, geeft je een adrenalinestoot die je waarschijnlijk nog nooit in je leven hebt gevoeld.

En daar bleef het niet bij. Zo stopten we voor een paar olifanten en gingen we klaarzitten met onze camera’s in de aanslag in de hoop dat ze onze richting uit zouden komen. Ze kwamen zelfs zo dicht dat een foto maken onmogelijk werd. Een van deze mastodonten stond op nog geen twee meter van me verwijderd.

Bang, blij, gelukkig. Je kon met je gevoelens geen weg op dat moment. Eens de olifant weg was, besefte je wat een speciaal moment je hebt meegemaakt. En zo’n momenten hebben we meermaals mogen beleven. Twee leeuwen links van ons en eentje rechts van ons, wilde honden die net een prooi verslonden, recht voor onze neus en nog zoveel meer.

In de eerste helft van oktober 2017 trok STARLING samen met zes enthousiaste natuurfotografen naar Zimbabwe. Bestemming: Mana Pools en Victoria Falls. Doel: massa’s mooie foto’s maken en het Afrikaanse wildlife van dichtbij beleven. Benieuwd of de verwachtingen ingelost werden? Lees het volledige verslag van deelnemer Birgen Ryckbosch en droom weg bij de fantastische foto’s die hij ons bezorgde.

Vogeltrek op z’n best

Cape May mag dan niet super bekend zijn in West Europa, wie verder kijkt dan de West Palearctic heeft er vast en zeker van bekend: het is er genieten! Een gigantisch schiereiland, de constante oostenwinden in het najaar en de tropische stormen die deze gematigde regio en zuidpunt van New Jersey op regelmatige basis te verwerken krijgen, zorgt voor een spectaculair fenomeen en hoge concentratie van vogeltrek. Het is er een beetje zoals Eilat of Batumi, maar dan vol American warblers, hawks, sterns, meeuwen en steltlopers. Een topbestemming wil je je bekend maken met de avifauna van Noord-Amerika.

Reisgids Joachim Bertrands getuigt:

Ons verblijf in Cape May was kort en krachtig. We kregen gewoon alles te zien in een week tijd: een goede ochtend met veel warblers, maar ook een dag met best veel wind en regen, waardoor de seawatch dan weer beter was. De bosjes zaten vol geelsnavelkoekoeken, dickcissels vlogen over, blue grosbeaks en indigo buntings deden ons hart stilstaan en een red-shouldered hawk maakte de ochtend goed. Chestnut-sided warblers, blackburnians, … het was genieten. Ook al woon ik al enkele jaren in Canada op het moment van schrijven, het zien van deze oostelijke soorten is echt wel een ervaring om ‘U’ tegen te zeggen.

En ook hier sloeg de zeldzaamheden gekte weer toe… De zeldzaamste zanger van Noord-Amerika – kirtland’s warbler, met maar 5000 adulte individuen op de wereld – besloot op te duiken net op deze reis, niet alleen een echte mega, maar tevens de eerste voor de hele staat New Jersey. De vogel werd gevonden door Joachim’s goede vriend Tom Johnson, een legende als het op vogels kijken aankomt, maar met een treurige bijklank. Tom werd namelijk bijzonder onverwacht op 35-jarige leeftijd uit het leven weggerukt, amper een jaar na het vinden van deze zanger. De kirtland’s warbler is dus een van de vele goede herinneringen aan hem, en eentje waarmee hij de Starling reis ongewoon succesvol liet slagen!

Tijdens de vogelreis naar Cape May beleefden onze deelnemers een aaneenschakeling van bijzondere natuurmomenten, waaronder enkele unieke waarnemingen die hen nog lang zullen bijblijven. Een deelnemer beschrijft zo’n gedenkwaardige ochtend vol verrassingen in het natuurreservaat Edwin R. Forsythe, inclusief een verjaardagscadeau dat letterlijk uit de lucht kwam vallen:

Vandaag spenderen we de voormiddag in Edwin R.Forsythe NWR, een uitgestrekt natuur- en vogelreservaat in de buurt van Atlantic City. Hier spotten we o.a. witte pelikaan, Amerikaanse zeearend, visarend en een vijftal dikbekfuten. Joachim maakt ons attent op een spitsstaartgors. Een zanggors krijgen we er bovenop. Tientallen grote zilverreigers en Amerikaanse kleine zilverreigers foerageren vlakbij.

Vanop het platform in South Cape May Meadows preserve beleven we een waar spektakel! Een grote groep van wellicht 150 Amerikaanse schaarbekken komt aangevlogen en beslist een bad te nemen in de plas vlak voor het platform! Gedurende een kwartiertje steelt deze groep de show. Voor Guy, die jarig is, kan zijn verjaardag niet meer stuk. Zo’n cadeau komt niet elk jaar uit de lucht vallen.

Dat dit kleine stadje aan de oostkust van de VS terecht als een hotspot voor trekvogels beschouwd kan worden, ondervonden onze deelnemers aan den lijve.We planden deze trip dan ook midden in de piek van de zangvogel- en steltlopertrek en aan de start van de roofvogeltrek.

Deelnemer Guido getuigt:

De boottocht door een zoutwatermoeras waar we vogels van heel dichtbij konden waarnemen én de wandeling door een tuinwijk waar in elke tuin de mensen voedertafels hadden staan leverden onvergetelijke waarnemingsmomenten op.

De boottocht viel duidelijk in de smaak. Als we onze deelnemers vragen naar hun favoriet moment, krijgen we meermaals het volgende te horen:

De verrassingsboottocht in de zoutmoerassen: de boot kon tot dicht bij de vogels varen en we kregen uitleg van een vogelgids met kennis! Ook de overtocht met de ferry naar de andere staat met de dolfijnen die langs onze boot omhoog sprongen, zal ik nooit vergeten.

Meer lezen over deze vogelreis? Check dan het blogartikel van deelnemer Jacques Vanheuverswyn en je waant je zo in vogelparadijs!

Dank jullie wel voor het vertrouwen in STARLING de afgelopen 10 jaren. Zonder onze collega’s, gidsen en reislustige deelnemers zouden we nu niet zo fier kunnen terugblikken op de voorbije jaren!

Genoten van deze recap? Stay tuned, want we publiceren op het einde van elke maand een nieuwe blog vol onvergetelijke momenten. We zouden het heel leuk vinden om hiervoor input te krijgen van jullie. Deel anekdotes of herinneringen op social media met de hashtag #10jaarstarling of stuur ons een mailtje met jouw leukste aandenken aan een of meerdere STARLING-reizen. Op het einde van het jaar kiezen we één uitverkorene die een reischeque van €1000 wint!