10 jaar STARLING: zo was de maand juni

Verrassend België

Wie zoekt, die vindt. België mag dan wel klein zijn, maar er is wel voor ieder wat wils. Van historische steden en cultureel erfgoed tot de groene heuvels van de Ardennen en uitgestrekte zandstranden aan de kust. In de maand juni dompelde reisgids Thierry onze deelnemers onder in het vak stadsfotografie. In Charleroi, een stad barstensvol vergane glorie en karakter, gaf hij een leerrijke workshop urbex-fotografie. Thierry herinnert zich een grappige gebeurtenis:

Van al het fotograferen kregen we honger en besloten we iets te gaan eten in een restaurantje. Onze schoenen hingen vol modder waardoor we per ongeluk alles vuil maakten. Tijdens de volgende workshop lagen er haarnetjes klaar om over onze schoenen aan te trekken. De uitbaatster stond geduldig op ons te wachten om er zeker van te zijn dat we de netjes effectief zouden gebruiken. Dat was wel grappig en gênant tegelijkertijd (lacht).

Brussel staat dan weer bekend als een unieke smeltkroes van culturen, maar ook van schoonheid en verval. Schoonheid zit soms in onverwachte hoeken en stadsfotograaf Thierry helpt je met plezier om het gewone bijzonder in beeld te brengen. Naast grootse gebouwen, prachtige art-nouveaugevels en eeuwenoude straatjes is het ook altijd leuk om de locals te fotograferen:

We worden dikwijls spontaan aangesproken op straat door mensen die vragen of ze fotomodel mogen zijn. Soms hebben ze een glaasje te veel op, maar het levert ons wel altijd grappige gesprekken op – én mooie foto’s, dat ook (lacht).

Billy zoekt liever de natuur op. Een van zijn favoriete plaatsen in eigen land? De streek van Rochefort! Waarom?

De streek rondom Rochefort is heel goed bereikbaar en erg centraal gelegen. Hier komt precies alles samen. Zie het als een mix tussen de Viroin en Hoge Venen met een mooie abdij en tof stadje. Je vindt hier akkers, bossen, heuvels, vlinders, libellen en vogels met de meeste specialiteiten van Wallonië. Ook de wilde kat, das, vos, everzwijn, vuur salamander, hazelmuis en eikelmuis noemen deze bossen hun thuis. De meeste soorten zijn wel moeilijk te vinden, waardoor je best met een gids op pad gaat.

Zijn leukste herinnering aan deze reis, spreekt meteen tot onze verbeelding:

“Wanneer het veel regent, is er een grote kans om vuursalamanders te zien. Als de baan nat is en er tegenlicht is dan lichten alle regendruppels op waardoor er een feeërieke sfeer gecreëerd wordt. De vuursalamander lijkt dan als het ware omgeven te zijn door diamantjes.”

Nog een stukje zuidelijker, komen we uit in de Lorraine en Gaume, een streek met een razend boeiende biodiversiteit. Wisten jullie dat hier een van de mooiste dorpjes van ons land ligt? Torgny, het meest zuidelijk gelegen dorp van ons land, ligt op een steenworp van Frankrijk. Dankzij haar microklimaat met veel zon en duidelijk voelbare Franse invloeden in bouwstijl wordt het terecht “la petite Provence belge” genoemd. Het dorpje en bij uitbreiding de volledige streek kenmerkt zich door de warme gele kalksteen opgetrokken huisjes die als dakbedekking de kenmerkende Romeinse pannen in gebakken terracotta hebben, in de streek ook wel ‘tuiles de cuisses’ genoemd. Reisgids Jan Talloen struint al zo’n 40 jaar rond in de Gaume. Als jonge snaak raakte hij al verknocht aan de prachtige streek, die hij intussen kent als zijn broekzak.

“Het microklimaat zorgt ervoor dat er qua fauna en flora veel “speciallekes” te vinden zijn. Bijna alle roofvogels kun je op je bucketlist zetten. Klauwieren zien we op elke wandeling en ook de waterspreeuw, ijsvogel, grote gele kwikstaart kunnen we regelmatig fotograferen. De kalkhellingen zijn dan weer een waar paradijs voor de plantenliefhebbers: een ruim aanbod van wilde orchideeën doet velen watertanden!”

Naast een bijzondere boeiende fauna en flora kent de streek ook een rijke geschiedenis. Aldus Jan:

“Het waren de Romeinen die zich er eerst kwamen vestigen en op een boogscheut van het drielandenpunt is de streek uiteraard vaak tafereel van twisten en doortrekkende volkeren geweest. Misschien is de plaatselijke wijnbouw van Le Poirier du Loup wel een stille getuige van het Romeinse verleden.”

Ons logeerplaatsje in Torgny ligt ook effectief op de Frans-Belgische grens en het nodigt dan ook uit om op sommige  excursies de grens over te steken en het aanpalende deel van Frankrijk te verkennen. Jan vertelt ons wat we kunnen verwachten:

Ingeslapen dorpjes, ruige kalkhellingen en een restant van de fameuze Maginotlinie kunnen iedereen wel bekoren. Iets verder bezoeken we ook de citadel van Montmedy, niet alleen voor de planten en vogels, maar ook om vleermuizen te spotten in de ondergrondse gangen. Vorige keer zagen we een zeldzame grote hoefijzerneus, over een kippenvelmoment gesproken! We sluiten af met een drankje in een oude kazemat op de citadel en een bezoek aan Marville. Dit Franse dorp wordt gekenmerkt door zijn karakteristieke architectuur, met renaissancegevels en vestingwerken. We verlaten het dorp niet zonder naar de begraafplaats Saint Hilaire te lopen langs een prachtig pad in de schaduw van oude kastanjebomen. Op het oude kerkhof overvalt je de stilte, alleen doorbroken door de roep van enkele roofvogels en boomklevers. Het ossuarium is te niet missen, het bevat zo’n 40.000 schedels : “nous avons été comme vous, vous serez comme nous, priez Dieu pour nous”, dit is wat er boven het ossuarium staat, een zin om over na te denken.

Zin gekregen om op ontdekking te gaan in eigen land? Hou dan zeker deze pagina in de gaten voor aankomende reizen!

Het einde van de wereld

Enkele duizenden kilometers verwijderd van ons Belgenland ligt Kamtsjatka, een schiereiland in het verre oosten van Rusland. Hier vind je rokende vulkanen, ondoordringbare bossen, kolkende rivieren en borrelende warmwaterbronnen. Een gebied van bijna vijftien keer zo groot als België met maar één inwoner per vierkante kilometer. Een gebied dat bijna volledig wordt ingesloten door een kilometersdiepe zee. Hier is de natuur nog woest en wild. Het is ondertussen al een tijdje geleden, maar reisgids Geert Beckers herinnert zich de reis nog perfect:

Rusland heeft absoluut niet ontgoocheld tijdens deze reis. Deze uithoek van de wereld heeft iets magisch. De ruige en steeds veranderende ongerepte landschappen, de totale afwezigheid van enige menselijke invloed, drie weken lang geen andere schepen zien langs varen en het ontbreken van vliegtuigen in de lucht, geen gsm-signaal enzovoort zijn enkele van de indrukken die moeilijk te omschrijven zijn. Verder werden ook vrijwel alle specialiteiten gespot en zagen we een aantal onverwachte zeldzaamheden zoals een witte giervalk. Tot slot was er een ongelofelijk toffe groepssfeer en stonden we bekend als de groep die door hun toewijding tal van zeldzame topsoorten als enige kon waarnemen. Kortom: een trip om nooit te vergeten!

Oh ja, zijn favoriete moment?

Het lopen over de uitgestrekte toendra’s zo ver als het oog reikt, waar een gewone sterveling nooit kan komen. Dat was echt een ongezien privilege.

Lees hier het blogartikel over Kamtsjatka, de vergeten kust van Rusland.

Een reis terug in de tijd

Begin juni 2019: we zijn in Wit-Rusland om de specialiteiten van het land te vinden. Niet alleen onze lokale gidsen, maar ook ervaren STARLING-gids Brecht, spelen hier een belangrijke rol in. Brecht herinnert zich een zeer spannend moment nog als gisteren:

“Ik stel voor om deze voormiddag eens het auerhoen bij het dorp te proberen”, zegt Dennis, onze lokale held/gids zelfzeker. De balts van het auerhoen is eigenlijk al een tijdje voorbij, en begin juni is het dan ook eerder hopen op een toevallige ontmoeting in het bos, dan dat je ze kan treffen op gekende baltsplekken. Dit jaar werd er volgens Dennis echter regelmatig eentje gezien door de bewoners vlakbij het dorpje. Met niet al te grote verwachtingen trekken we door het dorp en wandelen we langzaam langs de bosrand speurend in het bos en de open plekken tussen de bomen. Na een half uurtje intensief zoeken geven we er de brui aan en lopen we terug door het dorp. Plots wenkt Barbara mij: ‘Wat zit daar nu?’ Op een verwilderd stukje oprit tussen twee huisjes zie ik wat bewegen. In eerste instantie een beetje verward of het nu om een kalkoen dan wel over een groot uitgevallen haan gaat, merk ik tot mijn grote vreugde dat ik op drie meter van een auerhaan sta! De rest van de groep die reeds in de auto zat komt toegesneld en de haan die laat zich nog zeker een half uur vanop een paar meter bewonderen. Als we deze schuwe bosvogel uiteindelijk achterlaten, zit hij nog steeds op het dak van een schuurtje midden in het dorp. Wat een topwaarneming!

Lees het volledige sfeerverslag van de reis naar Belarus in 2019 hier.

Onze deelnemers moesten nog lang bekomen van deze topreis:

Het was buitengewoon. Ik ben nog altijd aan het proberen om mijn draai te vinden in het gewone leven. De natuur was er zo overweldigend. De sfeer van het land is onbeschrijfelijk!

Ook in Litouwen konden we in de maand juni baltsende auerhoenen spotten. Maar ook een draaihals én dwerguil. Reisgids Jan Wellekens getuigt:

“Tijdens het laatste deel van de reis bezochten we een groot boscomplex vlakbij de grens met Letland. Uilen en spechten stonden op het menu. Tijdens de eerste avonduitstap stopte we op een plek, waar Marius onze lokale gids het geluid van een dwerguil imiteerde. Binnen enkele seconden kwam er een man dwerguil aangevlogen en die ging vlakbij ons in de top van een boom zitten. Hij zat daar minutenlang terwijl de zon onderging. Als kers op de taart begon hij te roepen en daarop vloog de dwerguil weg. Een onvergetelijke ervaring!”

This is Africa

Zuid-Afrika is de perfecte introductie voor wie Afrika wil leren kennen. Je hebt er een enorme vogeldiversiteit en de parken zijn toegankelijk om enigmatische dieren waar te nemen. Klassieke soorten maar ook zeldzaamheden zoals neushoorns en enkele kleine zoogdiersoorten, zijn steeds mogelijk! Kortom, een bestemming waar je niet snel teleurgesteld van thuis komt. Reisgids Jeffrey deelt een emotioneel moment tijdens zijn fotografiereis:

“We reden rond met jeep in een groot game reserve en zagen een klein olifantje, die onrustig aan het rondlopen en toeteren was. Hij leek in alle staten te zijn. Volgens de gids was hij zijn mama en kudde kwijt. Slecht nieuws, want als zo’n kleintje zijn mama niet vindt dan staat hij ten dode opgeschreven. We bleven in zijn buurt en trokken foto’s maar voelden ons wel dubbel. Plots hoorden we in de verte getoeter van andere olifanten. Het was de kudde die op zoek was naar het kleintje. Het kleintje werd dolenthousiast en liep naar kant van het geluid. Van over de heuvel kwam de hele kudde afgelopen en enkele momenten later waren ze herenigd. Je kon de Disneymuziek horen spelen (lacht). De tranen rolden rijkelijk over de wangen van onze deelnemers!”

Jeffrey begeleidde in eind mei, begin juni ook een reis naar de Masai Mara in Kenia. Een gedurfde keuze, op safari tijdens het regenseizoen, maar no risk no gain – toch?

Het management van het kamp waar we gewoonlijk overnachten vertelde me dat de meeste kampen sluiten tijdens het regenseizoen, maar zij niet aangezien er dan professionele fotografen komen om unieke beelden te schieten. Ik wist dat ik deze kans moest grijpen en maakte een groep van deelnemers warm om mee naar Afrika te reizen tijdens een van de natste maanden.

Hoe het uiteindelijk was meegevallen?

Ongelofelijk goed! Wanneer de dieren nat zijn, lekken ze elkaar droog en dat levert fenomenale beelden op. Zo zagen we cheeta welpjes hun moeder aflikken – echt heel bijzonder. Mijn tip? Gebruik een trage sluitertijd en fotografeer de dieren in tegenlicht wanneer ze zich uitschudden. Al die fonkelende waterdruppels maken het plaatje af – geloof mij! De donkere regenwolken op de achtergrond gecombineerd met de warme tinten van de ondergaande zon maken de setting surreëel.

Of de reis voor herhaling vatbaar is? 100%!

Op voorhand is het altijd moeilijk om in te schatten of  je de juiste periode en locatie hebt gekozen, maar op gegeven moment stonden we naast een cameraploeg van de BBC naar de dieren te kijken. Wanneer zo’n unieke spot het decor vormt van een natuurdocumentaire, dan weet je dat je goed zit (lacht).

Onze deelnemers kunnen dit alleen maar beamen:

Het meest onvergetelijke moment deed zich voor toen er een olifant recht op onze jeep kwam afgestapt. De spanning gierde door ons lichaam. Op een paar passen van de jeep (het scheelde echt niet veel of zijn slagtanden zaten bijna binnen) draaide de olifant naar rechts en liep rakelings langs ons heen. In de tussentijd bleef hij ons aankijken, alsof hij ons wou doorgronden. Indrukwekkend was het zeker. Dit was trouwens het enige moment tijdens de reis dat ik me een beetje ongerust voelde omdat je dan goed beseft hoe kwetsbaar wij zijn als mens.

Zin om mee te reizen volgende keer? Hou dan zeker onze reizen naar Afrika in de gaten!

De Europese Okavangodelta

We moéten niet naar Afrika om wildlife te spotten. Volgens reisgids Jan Wellekens hebben de Karpaten en Donaudelta genoeg te bieden:

Op onze tweede dag in Roemenië stond een bezoek aan een berenobservatiehut op het programma, altijd een hoogtepunt van de reis. We ontmoetten een lokale boswachter die ons begeleidde naar de hut, gelegen in een 13.000 hectare groot bos. Met onze groep van 18 mensen pasten we net in de hut, met uitzicht op een open plek vol boomstammen. De boswachter strooide graan en nog voordat hij klaar was, verscheen de eerste beer uit het bos, gevolgd door een jong van veertien maanden. Toen een grote mannelijke beer verscheen, klom het jong angstig een boom in. Meer dan een uur lang observeerden we vijf verschillende beren, en zelfs een vos die voorzichtig mee at.

Na ons verblijf in de Karpaten, reisden we een hele dag richting de Zwarte Zee naar de Donaudelta. In Tulcea gingen we aan boord voor drie dagen varen in de Delta, waar we elke nacht op verschillende afgelegen plekken midden in de natuur verbleven. De geluiden van de natuur, zoals boomkikkers, witwangsterns, en baltsende roodhalsfuten, maakten het verblijf onvergetelijk. Elke waarneming, van pelikanen tot zeearenden en scharrelaars, was een ‘wow’-ervaring. Met een kleine boot verkenden we de vele kanalen en meren, waar we onder andere broedende moerassterns en visdieven zagen. Verrassende ontmoetingen met goudjakhalzen en everzwijnen maakten het avontuur compleet. De prachtige impressies stapelden zich keer op keer op. Eenmaal in je leven moet je deze Europese Okavango eens bezoeken en ondergaan, ik krijg er alleszins nooit genoeg van!

We organiseren regelmatig reizen naar Roemenië. Check regelmatig deze pagina om op de hoogte te blijven!

Voor wat, hoort wat

Het Duitse eilandje Helgoland is gekend bij natuurfotografen omdat je er zo zalig en zonder verstoring de enorme kolonie jan-van-genten heel dicht kunt benaderen. Ze vliegen je als het ware om de oren! Reisbegeleider Jeffrey vertelt al lachend over de vogels:

De jan-van-genten broeden naast het wandelpad, waardoor ze soms zo dichtbij passeren dat je een vleugel tegen je hoofd krijgt. Hoewel er maar één focusonderwerp is, verveelt deze reis absoluut niet. De diversiteit aan beelden blijft boeien: in omgeving, close-up, meervoudige belichting, spelen met bokeh, klepperende genten, silhouetten, of gewoon al het gedrag observeren. Hiermee ben je wel even zoet!  Je kan je wellicht wel inbeelden hoe fel het ruikt daar. Na twee volle dagen fotograferen, stoor je je eigenlijk al niet meer aan de indringende geur. Maar… anderen precies wel (lacht). Aangezien het vervoer inbegrepen is, huren we een auto in België om naar Duitsland te rijden. Bij het inleveren van de huurauto vergat ik de papieren terug te geven waardoor ik nog een keer heen en weer moest rijden naar de verhuurmaatschappij. Toen ik daar aankwam, moest ik wel echt mijn lach inhouden. De deuren en koffer van de auto stonden wagenwijd open omdat de geur van de stinkende jan-van-genten in de zetels was gekropen.

Vervaagde grenzen

In juni reisden we ook meerdere keren naar Kazachstan. Alles aan Kazachstan is groots. Uitgestrekte vlaktes en graslandsteppes versmelten er met zand- en steenwoestijnen. Hier en daar liggen zoet- en zoutwatermeren die als magneten broed- en trekvogels aantrekken. In scherp contrast staan de massieve hoge pieken van de Tien Shan-bergketen. Het vogelleven is er verbluffend!

Een van onze deelnemers deelt graag zijn hoogtepunten:

Het verblijf in de yurts zonder regen noch slijk was memorabel. De landschappen zijn er “unspoiled” en groots. De onvergetelijke fotomomenten van vogels zoals de ibisbill, de steppekiekendief, de grauwe franjepoten, de Siberische rubythroat en de Altai accentor zal ik nooit vergeten. De steppenkievit die kwam kijken en zich neerzette op 10 meter op een veld vol steppenvorkstaartplevieren was ook een verrassing. Het was een geweldige reis!

Reisgids Johan Debuck lacht hardop wanneer hij terug denkt aan een legendarisch moment met een andere deelnemer:

We moesten toevallig met twee tegelijkertijd naar het toilet. We stappen met ons tweetjes naar het hutje en ik zeg tegen de deelnemer: “Ga jij maar eerst, ik wacht wel eventjes buiten op een afstand.” Het voordeel van de wc’s daar is dat je gerust je behoefte kan doen met de deur open, zodat je een panoramisch uitzicht hebt op de uitgestrekte vlaktes. De deelnemer zat nog maar juist op de pot toen ik plots een bergkalanderleeuwerik (zeldzame vogel) in mijn zicht kreeg. Ik riep ” bergkalanderleeuwerik! “, waarop de deelnemer naar buiten stormde met afgezakte broek en riep ” waar, waar, waar ?”.  Hij had deze soort waarschijnlijk nog nooit eerder gezien. Hilarisch zicht was dat.

Sharing is caring

Een ander grappig moment deed zich voor op rondreis in Mongolië. Reisgids Johan zijn reiskriebels zijn aanstekelijk:

Bij Murman Dumbadze worden we altijd ontvangen met heerlijk eten. Er heerst een zeer toffe sfeer en de baas des huizes haalt altijd steevast zijn Tsjatsja boven: een kleurloze sterke drank van minstens 60% alcohol. Murman kent eigenlijk geen buitenlandse talen, maar bij het inschenken zegt hij steeds ‘poer natoer’ ( puur natuur). Na één shotje, slaap je als een roos.

Too good to be true

Mongolië is altijd een goed idee. Reisgids Pieter-Jan vertelt over zijn ervaring:

“Juni is niet enkel een top periode voor alle broedvogels, maar ook voor de katten. En laat de pallaskat nu juist de doelsoort zijn van deze trip. De eerste avond hadden we onmiddellijk prijs. We bevonden ons op een prachtige locatie met maar liefst vijf kittens. Na twee uur wachten, verschenen de eerste kopjes tussen de stenen in de steppes op enkele meters van onze lenzen verwijderd. De avondzon zorgde voor een magische sfeer. Dromen kunnen wel degelijk uitkomen!

Benieuwd naar wat Mongolië nog meer te bieden heeft? Kijk dan zeker naar de bestemmingspagina op onze website!

Dank jullie wel voor het vertrouwen in STARLING de afgelopen 10 jaren. Zonder onze collega’s, gidsen en reislustige deelnemers zouden we nu niet zo fier kunnen terugblikken op de voorbije jaren!

Genoten van deze recap? Stay tuned, want vanaf nu zullen we op het einde van elke maand een nieuwe blog publiceren vol onvergetelijke momenten. We zouden het heel leuk vinden om hiervoor input te krijgen van jullie. Deel anekdotes of herinneringen op social media met de hashtag #10jaarstarling of stuur ons een mailtje met jouw leukste aandenken aan een of meerdere STARLING-reizen. Op het einde van het jaar kiezen we één uitverkorene die een reischeque van €1000 wint!