10 jaar STARLING: zo was de maand april

De Kaukasische Big Five

De Georgische Kaukasus omvat een ongelooflijke diversiteit aan leefgebieden en spectaculaire vogelsoorten. In het voorjaar gaan we op zoek naar endemische soorten in het hooggebergte en spotten we gazelles op de oostelijke steppes. We beleven volop de roofvogeltrek en genieten van een kleurrijke passage van zangvogels en steltlopers. Ook de inheemse wilde fazant proberen we in het vizier te krijgen. Wist je dat deze soort eeuwen geleden vanuit het Verre Oosten naar het Westen werd geïntroduceerd voor de jacht? En dat Georgië het meest westelijke puntje van hun natuurlijke verspreidingsgebied beslaat?

Reisgids Brecht De Meulenaer kent de Kaukasus als zijn broekzak en is goed vertrouwd met de lokale cultuur, natuur én taal. Hij bezocht Georgië al talloze keren, in alle seizoenen. Hij werkte onder andere mee aan inventarisatieprojecten voor de keizerarend en het Batumi Raptor Count project. Met plezier deelt hij een van zijn favoriete momenten:

De eerste dagen in de bergen voelen altijd magisch aan. Vroeg in de ochtend gaan we op pad om op zoek te gaan naar de Kaukasische Big Five: de grote roodmus, witkruinroodstaart, Kaukasische korhoen, Kaukasische berghoen en Kaukasische bergtjiftjaf. Wanneer de zon stilaan opduikt, beginnen de berg- en korhoenen aan hun ochtendlied. Steenbokken huppelen over de rotsen en kijken ons nieuwsgierig aan. Met veel geluk loopt er ook nog een wolf, lynx of bruine beer voorbij. De omgeving alleen al is prachtig, maar de aanwezigheid van dieren rondom maakt de ochtendglorie écht bijzonder.

Toen we Brecht vroegen naar zijn meest bijzondere waarneming, moest hij niet lang nadenken:

Het is altijd heel indrukwekkend om een beer of wolf te zien met eigen ogen, maar er is toch nog een andere opmerkelijke observatie die ik wil delen met jullie. Twee jaar geleden zagen we een moeder afscheid nemen van haar veulen. Het was een triestig tafereel en nooit eerder zag ik de circle of life zo duidelijk voor me. De gieren en andere roofvogels wisten het karkas te vinden en waren blij met hun rijkelijke maaltijd. ’s Ochtends plaatsten we een cameraval, en s’avonds toen ik de val ging halen was het veulen al bijna opgegeten. Bij aankomst zat er een keizerarend op de laatste stukken vlees. Ik heb hem moeten wegjagen om er langs te kunnen. Dat was wel echt een heel speciaal moment voor mij.

Ook zin om zulke unieke waarnemingen te beleven? Grasduin gerust door onze reizen naar Georgië.

Kolibrie madness

Wie Costa Rica zegt, zegt natuur. Bijna dertig procent van het land bestaat uit beschermde natuurgebieden en er zijn maar liefst 28 nationale parken. De ticos, zoals de locals worden genoemd, zeggen ook wel: “onze cultuur is de natuur”. Van weelderige regenwouden en spectaculaire vulkanen tot prachtige stranden en torenhoge watervallen: de natuur heeft het hier voor het zeggen. STARLING-gids Jeffrey begeleidde in april een fotografiereis naar Costa Rica en moet nog steeds lachen om een -wel heel speciale- fotosessie:

Kolibries kunnen tot wel veertig keer per seconde met hun vleugels slaan, waardoor het van oudsher uitdagend kan zijn om ze te fotograferen. De Costa Ricanen hebben hier iets op gevonden: ze sproeien zoet water op een bloem naar keuze zodat toeristen voldoende tijd krijgen om de kolibries haarscherp te fotograferen. Tijdens onze voorjaarsreis in april ging het zelfs zo ver dat we de kleur van de achtergrond mochten kiezen. Natuurlijk kozen we roze om het groen van de kolibries te accentueren en het gehele plaatje lekker kitsch te maken (lacht). We regelden in de Paraiso Quetzal Lodge een multiflash setup, een set van vijf flitsers, om de kolibries te fotograferen.We zetten ons toestel op het statief, gingen rustig op een stoel zitten en maakten 30 foto’s met slechts één druk op de sluiterknop. Door deze mitraillette (burst)-modus konden we zelfs de kleinste bewegingen bevriezen in tijd en ruimte. Voor we het wisten hadden we een verbluffende 300 foto’s genomen. Een deelnemer vergeleek het met rondlopen in een snoepwinkel: “Ik heb juist 300 foto’s gemaakt, zonder te weten of er een goede tussenzit. Maar tijdens het herbekijken, was ik super tevreden met de resultaten. Het leek alsof ik continu nieuwe cadeautjes kreeg. En dat terwijl ik rustig van een koffietje kon genieten tijdens het fotograferen (lacht).

Wil jij ook thuiskomen met zo’n unieke beelden? Check dan zeker onze website voor de fotografiereizen naar Costa Rica. Nog niet overtuigd? Lees dan onze blog of luister onderstaande podcast waarin we Pieter Westra aan het woord laten. Pieter werkt als STARLING-natuurreisgids en woont al meer dan 20 jaar in Costa Rica.

Afrika, maar dan met een Spaanse touch

Je zou denken dat onderstaande beelden in het wild zijn getrokken, maar niets is minder waar. Deze dieren werden gefotografeerd in Parque Cabárceno in Spanje.Het meest uitgestrekte wildlifepark op ons continent waar meer dan honderd diersoorten van over de hele wereld huizen. Reisbegeleider Jeffrey, een geboren lesgever met passie voor wildlife– en artistieke fotografie, toont je hoe je het karakter van een dier perfect in beeld kan brengen. Hij leert je het juiste licht gebruiken en de beste oriëntatie uitkiezen. Daarna volgt de afwerking tot een pronkstukje. Parque Cabárceno is voor Jeffrey de perfecte locatie om de meest indrukwekkende, vaak ook bedreigde wilde dieren uit onder meer Afrika vast te leggen op beeld:

In het midden van het park zitten de giraffen, en als je ze kan fotograferen met een vrije achtergrond, lijkt het alsof ze zich te midden van een uitgestrekte Afrikaanse savanne bevinden. Ik stuurde recent een foto van mijn cameradisplay naar Billy, waarop hij al lachend reageerde dat de reizen naar Kenia niet meer zouden verkopen.

Europees vogelparadijs

In de maand april gingen we opnieuw naar de Camargue met de hogesnelheidstrein. De Camargue is zonder twijfel een van de mooiste vogelgebieden in Frankrijk. De natuurrijkdom rond de monding van de Rhône is verbluffend. Je vindt er moerassen, rietvelden, meertjes, zoutvlaktes, strand, steppe en berglandschappen op korte afstand van elkaar. Mede daardoor kent het gebied een hoge soortendiversiteit.
Reisgids Diederik vertelt:

“Het is niet echt moeilijk om de kaap van 100 vogelsoorten per dag te overschrijden. De majestueuze flamingo’s die door de lucht zweven en de moerassen bevolken zijn wellicht het meest gekend. Maar daarnaast zijn er ook nog heel wat steltlopers, zangvogels en roofvogels te zien. In het voorjaar is het ook een ideale plek om trekvogels in actie te zien: je weet dus nooit exact wat je waar zal zien: hop, kleine trap, griel, kleine torenvalk, kleine waterhoen, kuifkoekoek, purperkoet, zwartkoprietzanger, dunbekmeeuw, brilgrasmus, … het is maar een greep uit de soorten die je tijdens een van de excursies te zien zal krijgen. Maar de Camargue is niet enkel voor vogelspotters een leuke bestemming: ook mensen met een interesse voor planten, vlinders of de ‘all-round natuurbelever’ zullen het hier naar hun zin hebben. Boomkikkers, orchideeën en vlinders poseren gewillig voor de lens. Verder maken de pittoreske dorpjes en heerlijke streekgerechten de reis compleet!”

Oost west, thuis best

We moeten niet naar Georgië, Costa Rica, Spanje of Frankrijk om de natuur te bewonderen. Onze Ardennen hebben ongelofelijk veel te bieden op vlak van natuurrijkdom-en beleving. Een STARLING-vogelreis naar de Hoge Venen onder begeleiding van Tom, een ervaren en professionele gids, is hier het levende bewijs van. Hij kent de Ardennen als geen ander en geeft met plezier zijn geheimen prijs. Benieuwd hoe het is om met hem op zoek te gaan naar de specialiteiten van de Ardennen? Lees hieronder zijn meest recente waarnemingen:

Na een smakelijk lunch in Hotel Du Lac in Bütgenbach, reden we richting Sourbrodt voor een mooie namiddagwandeling. Onze doelsoort hier was de klapekster die we vrij snel in de telescoop te zien kregen. Niet veel later zagen we enkele rode wouven. Een laag overvliegende ooievaar was wel een verrassing, omdat je hier eerder een zwarte ooievaar kan verwachten. De waarneming van twee overvliegende kruisbekken werd ook goed ontvangen door onze deelnemers.

In een prachtige vallei vol bloeiende wilde narcissen botsten we op een zwijgzame matkop, die altijd lastig te onderscheiden is van de glanskop. Even later stond de telescoop gericht op een prachtige oehoe.

De volgende dag reden ze diep de Ardense wouden in om op zoek te gaan naar het juweeltje van de Hoge Venen: de dwerguil. Deze soort staat altijd hoog op het verlanglijstje van vogelaars.

Tijdens onze wandeling hadden we een mooie ontmoeting met een Taigaboomkruiper die zich prachtig liet bekijken. Toen we het territorium van een dwerguil bereikten, was het wachten geblazen. Na een tijdje hoorden we hem in de verte roepen, wat voor iedereen een magisch momentje was. Nu dat kleine uiltje nog te zien krijgen. Juist toen enkele deelnemers hun geduld begonnen te verliezen, zei Marieke: ‘kijk daar eens, daar zit iets in die kale takken van die boom’. BAM! Spjéékmedaille en een bank vooruit voor ons Marieke want de dwerguil was in de sjakosj! Als gids voelt dat dan steeds een beetje raar, geklopt worden door één van de deelnemers – ai! Zoals vaak moet je toch net dat extraatje aan inspanning uit de groep weten te persen om dan uiteindelijk een grote ontlading te krijgen. Als dat dan niet lukt is het steeds zuur, maar als het lukt, man man man, zaaalig! In hogere sferen verorberden we onze lekkere broodjes met een prachtig bos als achtergrond.

Of het nog beter wordt? Ja hoor!

Na een voortreffelijk diner sprongen we terug in de wagens voor een langere rit. Het was al goed donker toen we aankwamen op onze bestemming. Na een korte wandeling hoorden we het kenmerkende geluid van de ruigpootuil. Hij bleef roepen alhoewel de tussenpozen soms wat lang waren. Nu die vogel nog te zien krijgen. We zochten lang met de warmtebeeldcamera, maar zonder resultaat. Het horen van deze soort in een pikdonker bos was voor iedereen een speciale ervaring. We gaven niet op en stapten rustig richting de plaats vanwaar het geluid kwam. Na wat zoekwerk met de spot vloog de uil weg en konden we hem even volgen. Hoewel het geen perfecte observatie was, waren we toch blij dat we de ‘little bugger’ te zien kregen. Moe en voldaan keerden we terug richting het hotel, waar we pas na middernacht aankwamen. Het was een lange dag geweest, maar we hadden er wel het maximale uitgehaald!

Op de derde dag van hun expeditie, kon de groep een notenkraker, enkele kuifmezen, een prachtig vuurgoudhaantje, visarenden én een zwarte ooievaar spotten.

Deelnemer Bernard voelt nog steeds de spanning door zijn lijf gieren:

De zoektocht naar de notenkraker zal mij altijd bijblijven. Het is super spannend om op zoek te gaan naar een boeiende soort in een minder toegankelijk leefgebied, rekening houdend met alle factoren die de kansen op waarneming kunnen verhogen. Als deze missie dan succesvol wordt afgerond, dan kan het geluk niet op. Dankjewel Tom!

Ook Kim moet geen twee keer nadenken over haar antwoord op de vraag of ze het vogelweekend in de Ardennen zou aanraden:

Absoluut! Ik zou deze trip aanraden aan elke natuurliefhebber, vogelspotter, natuurfotograaf,…  Samen op pad met een groep mensen die allemaal dezelfde interesse en passie deelt, gaf een zalig, rustgevend en heerlijk gevoel.

Op expeditie in Spitsbergen

Ook voor écht avontuur, moeten we niet persé denken aan verre bestemmingen zoals Alaska, Patagonië of Mongolië. Met sneeuwscooters in Spitsbergen rondreizen tart immers ieders verbeelding.

©Pieter-Jan D’Hondt

Onze gids Pieter-Jan D’Hondt is gespecialiseerd in deze reis en komt elk jaar terug met foto’s om te watertanden. Hij laat ons graag met woord en beeld meegenieten:

Een nieuwe maand april betekent een nieuwe sneeuwscootertocht naar Svalbard. Dit jaar besloten we te gaan kamperen aan de oostkust van het eiland. Een hele organisatie, een hele expeditie, maar alles om onze kans op beren te maximaliseren! Niets zo zalig om je ogen open te doen in je tent en een bevroren wereld te ontdekken rond jou. Terwijl ik nog lekker in de 40° warme slaapzak lig, staar ik naar de ijzige binnenkant van de tent. Mijn condens van afgelopen nacht maakte ijskristallen over heel de tent. Opstaan, een warm koffietje met een kommetje muesli maken en de scooter opspringen om te gaan kijken of er iets de fjord is ingewandeld gedurende de nacht.

Eens het zeeijs in zicht komt, vinden we onmiddellijk een geel vlekje op een tiental kilometer afstand dat van nader bij geïnspecteerd moet worden. Een beer! Die zijn wekker stond helaas later dan die van ons. Eens we tot een goeie afstand zijn gereden blijkt dat hij nog enkele uurtjes blijft pitten, terwijl de fotografen geduldig op iets van actie wachten. Later die dag besluit hij wel om zijn honger te gaan stillen en wij volgen graag vanop respectabele afstand. Na een uurtje duikt hij plots voor zich uit en haalt hij een zeehondenpupje boven! Geen volwaardige maaltijd, slechts een kleine snack voor een volwassen beer, maar zo mooi om te zien hoe de beren toch eten weten te vinden in een desolaat ogend landschap!

©Pieter-Jan D’Hondt

Klaar om de koude te trotseren? Schrijf je dan nu in voor een van onze volgende reizen naar Spitsbergen.

PS: Op koude kan je je kleden, lees onze blog om je goed voorbereid te vertrekken naar winterwonderland!

The city that never sleeps

Een van de meest verfilmde steden ter wereld ontdekken in het kielzog van gevierd stadsfotograaf Thierry Vanhuysse, met je eigen camera in de hand? Yes, you can! New York, the city that never sleeps, een topstad vol diversiteit, waar dag- en kunstlicht naadloos in elkaar overgaan, waar je op elke straathoek en in elk detail een mogelijkheid ziet om te fotograferen. In de maand april gaan we gewoonlijk op pad om de legendarische iconen van the Big Apple op een unieke manier vast te leggen. En om minder bekende, maar net zo interessante, aspecten van de stad op beeld te zetten.

We wagen ons aan een breed gamma fototechnieken: straatfotografie, architectuurfotografie, avond- en nachtfotografie, fotografie met lange sluitertijden,… Op elke locatie nemen we onze tijd om te oefenen en te experimenteren. Thierry, onze gids, voorziet ook momenten om stil te staan bij de eerder genomen foto’s en om tips en advies uit te wisselen. Bovenal is het dé gelegenheid om deze uitzonderlijke stad met al je zintuigen in je op te nemen en met volle teugen te genieten.

Het topmoment volgens reisbegeleider Thierry?

Een topmoment kiezen is altijd moeilijk. Maar het bezoek aan het OneWTC om de stad in 360 graden te fotograferen vanaf de 103 de (!) verdieping is simpelweg niet te evenaren!

Al onze ex-deelnemers spreken vol lof over de fotografiereis:

Mijn verwachtingen werden meer dan overtroffen. Ik heb echt New York kunnen beleven. Zowel door de lens van mijn fototoestel, als door mijn zintuigen.

Kathy was even enthousiast over Thierry, als over de reis. We hebben dan ook alleen maar krakken als gidsen:

Niet om te slijmen maar Thierry is de beste begeleider die ik al heb gehad : stevige kennis, zoekt mee naar oplossing in een toestel dat hij niet kent, stimuleert, deelt graag ideeën, laat zijn beelden zien als voorbeeld, is rustig en tactvol, …. en ik was ten minste niet de enige die graag een hamburger at (lacht).

Van beginnend fotograaf tot ervaren rot in het vak: deze reis is voor iedereen. We houden de groep bewust klein, zodat iedereen ruim de kans krijgt om vragen te stellen aan de gids. Snel kijken dus of er nog een plaatsje vrij is voor deze fotografiereis.

Dank jullie wel voor het vertrouwen in STARLING de afgelopen 10 jaren. Zonder onze collega’s, gidsen en reislustige deelnemers zouden we nu niet zo fier kunnen terugblikken op de voorbije jaren!

Genoten van deze recap? Stay tuned, want vanaf nu zullen we op het einde van elke maand een nieuwe blog publiceren vol onvergetelijke momenten. We zouden het heel leuk vinden om hiervoor input te krijgen van jullie. Deel anekdotes of herinneringen op social media met de hashtag #10jaarstarling of stuur ons een mailtje met jouw leukste aandenken aan een of meerdere STARLING-reizen. Op het einde van het jaar kiezen we één uitverkorene die een reischeque van €1000 wint!